Játningar í Guantanamo

Allt í lagi. Vel má vera, að maður þessi sé í raun sekur um það, sem hér kemur fram. Það má vel vera, að játningar hans séu sannar.

En samkvæmt persónulegri reynslu þá hef ég á tilfinningunni, að maður þessi hefði verið tilbúinn að játa á sig morðið á Lincoln, bara til að fá að fara aftur í klefann sinn, sem þó hefur varla verið upp á marga fiska.

Játar árásir á bandarískt herskip og sendiráð

Baugsmálið

Jæja, aðeins að hvíla mig á framhaldssögunni af þeim atburði, þegar ég var handtekinn, grunaður um að vera hryðjuverkamaður.

En hér kemur Kjartan Gunnarsson fram, og kannast ekkert við að Sjálfstæðisflokkurinn hafi komið nærri Baugsmálinu, eins og m.a. Samfó hefur reynt að troða á flokkinn. Og þar hefur formaðurinn, ISG, farið hamförum, en aðeins borið fram dylgjur, en hvorki heimildir né beinar sannanir. Og hún sjálf var nú ekki alsaklaus af því, að hafa verið með puttana í upphafi Baugsmálsins. Og þáverandi formaður kratanna var með ásakanir og hótanir í garð Baugs. En jæja.

Fleiri innanbúðarmenn Sjálfstæðisflokks hafa sagt frá svipuðu undanfarið, enda ekki annað hægt en að leiðrétta þessar dylgjur kratanna. Og Samfómenn skilja ekki enn, af hverju þjóðin treystir þeim ekki; hvorki formanninum né öðrum foringjum. Og jafnvel formaðurinn treystir ekki þingflokknum, og þjóðin treystir ekki formanninum.

En persónulega er ég orðinn þreyttur á þessu Baugsmáli. Vona að því ljúki sem fyrst.

Fráleitar falsanir og rangfærslur

Þegar ég var handtekinn í stríðinu gegn hryðjuverkum: 2. hluti - Í klefanum

Jæja, framhaldssagan frá 1. hlutanum.

Ég var semsagt handtekinn fyrir eitthvað sem ég sagði ekki, og gerði ekki. Ég var grunaður um að vera hryðjuverkamaður.

Flugvallarlöggann færði mig niður í fangageymslu flugvallarins. Ég gekk þar inn á sokkunum, óþægilegt eins og það var. Flugvallarlöggan lét mig taka allt úr vösunum og tæma tölvutöskuna. Ég var síðan settur inn í lítinn og andstyggilegan fangaklefa. Hér skyldi ég bíða, uns FBI gaurar kæmu að yfirheyra mig.

Fangaklefinn var c.a. 6 fermetrar. Yfir miðju gólfinu var hálfur-veggur, og að baki hans klósett, án setu. Ekkert handklæði, enginn salernispappír.

Til hliðar var blikkrúm, engin dýna, engar ábreiður. Ekkert.

Ekkert annað var þarna inni. Og enginn gluggi til að glápa út um.

Maður var semsagt kominn í fangelsi á Flintstone tímanum, áður en menn fundu upp dýnu, salernispappír og handklæði.

Það var liðið á kvöld og þetta hafði verið langur dagur. Ég lagðist dauðþreyttur á blikkið og notaði jakkann sem kodda. Við dyrnar var löggan. Ég skildi sem sagt ekki sleppa út. Þegar ég var við það að sofna, barði hann í rimlana og spurði mig um hæð. Ég sagði honum það, og hann öskraði á mig.

"Ertu hálfviti". Hann skildi semsagt ekki hvað 1,78 mtr. var hátt. Hann vildi fá þetta í einhverri amerískri útgáfu. Ég kunni þá útgáfu ekki og varð hann næsta reiður. En jæja, hann cirkaði þetta út og skrifaði á blað.

Ég var næstum sofnaður aftur, þegar löggan lamdi aftur á rimlana. Nú vildi hann fá að vita hvað ég væri þungur. Sama sagan endurtók sig þar. Hann skildi ekki hvað kílógramm var mikið og vildi fá etta í einhverjum amerískum útgáfum. Replay!

Mér var mál að fara á klósettið, en ákvað að halda í mér. Reyndi þó að vekja athygli varðarins á, að það vanti salernispappír. Hann svaraði mér engu. Ég reyndi því að sofna aftur. En vörðurinn lamdi í rimlana.

Ég átti semsagt ekki að fá að sofna. En þetta skiptið spurði hann engra heimskulegra spurninga. Hann reyndi ekki lengur að þykjast. Þetta hefur víst verið hluti af dæminu. Ég skildi ekki fá að sofna fyrr en FBI hefði yfirheyrt mig.

En síðan náði ég að dotta aðeins, að ég held. En þá var aftur barið í rimlana. Að þessu sinni átti ég að koma til yfirheyrslu. FBI var mætt á staðinn.

 

Þegar ég var handtekinn í stríðinu gegn hryðjuverkum: 1. hluti

Dálitlar umræður áttu sér stað hér í gær um þann atburð, þegar ég var handtekinn af Könunum fyrir að vera terroristi. Þetta gerðist 2. janúar 2002, ef ég man rétt.

Ýmsar sögur hafa gengið um þennan atburð, flestar ósannar. Í ofanálag þurfti ég, undir hótunum um 20 ára fangelsi og milljóna dollara sektir, að skrifa undir skýrslu, sem var röng, rétt til að sleppa heill á húfi frá Bandaríkjunum. Í þessu samhendi benti ég á, að úr því  svona var komið fram við mig, hvernig ætli Kanarnir komi fram við meinta eða raunverulega terrorista í Guantanamo eða í Írak/Afghanistan?

En svona var þetta framsett:

Úr Mbl. 4. janúar 2002.

ÍSLENSKUR maður, sem var á heimleið frá Washington í Bandaríkjunum í fyrrakvöld, var handtekinn og færður í fangageymslur á flugvellinum eftir að hafa sagt að hann væri "alla vega ekki með sprengjur í skónum". Þurfti hann að dúsa um þrjá og hálfan klukkutíma í steininum áður en fulltrúar lögreglunnar og bandarísku alríkislögreglunnar (FBI) ákváðu að láta mál hans niður falla.

Friðrik Jónsson, sendiráðsritari í Washington, var fyrir tilviljun staddur á flugvellinum þegar atvikið átti sér stað. "Maðurinn var í innrituninni hjá Flugleiðum þar sem verið var að fara yfir þessar hefðbundnu öryggisspurningar. Þar var hann meðal annars spurður að því hvort hann hefði pakkað sjálfur í töskurnar sínar. Í einhverju gríni svaraði hann því til að það hefði hann gert og alla vega væri hann ekki með sprengjur í skónum. Þá var hann umsvifalaust handtekinn og færður í fangageymslur."

Friðrik segist hafa tekið eftir manninum þegar búið var að handtaka hann og verið var að flytja hann í fangaklefa. Hafi hann þegar látið vaktstjóra Flugleiða á staðnum vita um að hann væri frá sendiráðinu. Í kjölfarið ræddi hann við yfirmann lögreglunnar á flugvellinum og fulltrúa FBI auk þess sem hann lét ferðamanninn vita af því að hann væri að vinna í máli hans.

Forsagan var sú, að 1998 hafði ég dvalið nokkra mánuði í Washington, þar sem ég var gestafræðimaður við Helfararsafnið. Ég kynntist þar nokkrum Íslendingum, m.a. Friðriki þessum, ágætis manni, sem starfaði þá fyrir sendiráðið í DC. Nú, fjórum árum síðar, var hann staddur á Baltimore flugvelli og varð vitni að því, þegar ég var handtekinn fyrir að vera terroristi. En ég vil ræða  þetta aðeins nánar.

• "... eftir að hafa sagt að hann væri "alla vega ekki með sprengjur í skónum". Þurfti hann að dúsa um þrjá og hálfan klukkutíma í steininum áður en fulltrúar lögreglunnar og bandarísku alríkislögreglunnar (FBI) ákváðu að láta mál hans niður falla."

Þetta er þvæla, kvótið a.m.k. Málavextir voru þeir, að meðan ég var í USA, frá 21. des til 2. jan, hafði verið í fréttum, bæði í sjónvarpi og blöðum, að vegna frægs sprengjumáls hefði verið ákveðið, að farþegar í millilandaflugi skuli fara úr skónum og eftirláta þá til gegnumlýsingar. Af einhverjum ástæðum las ég þetta þannig, að þetta væri þegar hafið, en ekki, að þetta stæði til. Þetta var því misskilningur af minni hálfu.

En þegar ég var að innrita mig hjá Flugleiðum á vellinum, spurði ég afgreiðslumanninn, sem var Kani, hvort byrjað væri að gegnumlýsa skó manna? Hann svaraði því til, að það hefði hann ekki heyrt og bætti við: "Af hverju ætti að gera það"? Ég svaraði c.a.: "Til að athuga hvort menn hefðu sprengjur"? Hann sagði þá: "Ert þú með sprengju í skónum?" Ég varð hissa og svaraði: "Nei, auðvitað ekki."

Síðan tékkaði ég mig inn, fór á Burger King og labbaði aðeins um völlinn, enda svoldið í fyrri kantinum, tímalega séð. Síðan ætlaði ég inn, en þá var komin nokkuð löng röð. Sá ég þar náungann frá FLugleiðum og spurði: Er alltaf svona mikil biðröð?

Hann vildi ekkert við mig tala og fór ég í röðina. Kom þá nokkru síðar öryggisvörður, með byssu, og spurði mig hvort ég hefði sagst hafa sprengju í skónum, hvort ég hefði verið að hóta að detóneita sprengju hér á flugvellinum? Ég neitaði því. Hann lét þá aðstoðarmann sinn hafa á mér gætur, og fór og talaði við þennan starfsmann Flugleiða. Öryggisvörður kom síðan aftur og sagði mér, að hann hefði vitni að því, að ég hefði sagst hafa haft sprengju í skónum. og hefði verið með hótanir.

Þetta var auðvitað tóm della hjá honum.

Ég var nú handtekinn, rifinn úr skónum og handjárnaður fyrir aftan bak. Ég var síðan færður, með svollu offorsi út í löggubíl fyrir utan völlinn (og þurfti að ganga þangað á sokkunum). Mér verkjaði í vinstri öxlina, þar sem ég hafði meiðst forðum, en flugvallarlöggan tók ekki í mál að færa handjárnin framfyrir. "Handtaka er ekki lautarferð drengur. Þér á ekki að líða vel!".

Hananú!  Ég var semsagt handtekinn fyrir eitthvað, sem ég sagði aldrei. En  það var aðeins byrjunin.

En ég skil ekki hvað þessi starfsmaður FLugleiða var að pæla. Hann laug. Ég sagðist aldrei hafa haft sprengju í skónum, eins og hann sagði öryggisverðinum. Hann var að segja ósatt.

Því má bæta við, daginn eftir, þegar ég komst úr landi, þá var umræddur  maður á vakt. Ég reyndi að tala við hann, en hann svaraði engu, en var skömmustulegur á svipinn, nánast rauður í framan. Hugsanlega hefur hann skammast sín fyrir að segja ósatt...vonum það amk.

En svo segir í framhaldinu og vitnað í Friðrik sendiráðsstarfsmann:

"Maðurinn var í innrituninni hjá Flugleiðum þar sem verið var að fara yfir þessar hefðbundnu öryggisspurningar. Þar var hann meðal annars spurður að því hvort hann hefði pakkað sjálfur í töskurnar sínar. Í einhverju gríni svaraði hann því til að það hefði hann gert og alla vega væri hann ekki með sprengjur í skónum. Þá var hann umsvifalaust handtekinn og færður í fangageymslur."

Af því, sem ég hef sagt áður, er þessi frásögn röng. Ég grínaðist aldrei með neinar öryggisspurningar. En þetta var sú útgáfa, sem Friðrik fékk frá Könunum og hafði enga ástæðu til að efast um.  En ég var heldur ekki umsvifalaust handtekinn...það gerðist c.a. 2 klst síðar, eftir að ég hefði spurt Flugleiðastarfsmanninn, hvort það væri alltaf svona mikil biðröð.

 Vissulega skil ég, að menn skuli hafa varann á þegar kemur að öryggi á flugvöllum. En það er algjör óþarfi að ljúgja til að búa til terrorista. Ég hélt að nóg væri af þeim fyrir.

 

Eftirlitsmyndavélarnar á Sögu?

Jæja, nú virðast eftirlitsmyndavélarnar á Sögu hafa skilað sínu. Maðurinn náðist á mynd, að mér skilst, og löggan hafði því öll færi á, að elta þennan gaur uppi og handtaka hann.

En ég vil vekja athygli á einu. Starfsfólk Hótel Sögu reyndi að halda manninum, en tókst ekki. Hann slapp burtu og hljóp inná Birkimel og einhver með honum.

Spurning hvort a.m.k. stærstu hótel landsins ættu að fara að ráða öryggisvörð, til að vera á staðnum á hótelinu? A.m.k. um kvöld og helgar. Það var t.d. gert á BSÍ, þar sem nokkuð hafði verið um ólæti og vesen, en eftir að öryggisvörðurinn tók að vera þar til staðar á helstu "áhættutímum", datt allt í ljúfa löð.

En jæja, ágætlega gert hjá löggunni.

Meintur nauðgari handtekinn

...vorið á vængjum yfir flóann

Gaman að ferðast um landið núna, þegar vorið kemur á vængjum yfir flóann.

Ég hélt að þessi gróðurhúsaáhrif væru að lagfæra veðrið hjá okkur.

 Ekki aldeilis.

Ófært um Víkurskarð, Bröttubrekku, Hellisheiði og Holtavörðuheiði

Er framtíð í Framtíðarlandinu?

Maður veltir fyrir sér, hvaða framtíð sé í Framtíðarlandinu? Ætla þessi samtök að láta að sér kveða með öflugri hætti en áður, eða halda áfram að senda frá sér ályktanir eða halda ráðstefnur nokkrum sinnum á ári?

Mér sýnist Framtíðarlandið vera á leiðinni að festast í hlutverki vælukjóans, sem er "öll máþ but nó aksjón".

Þarf fleiri svoleiðis? Er ekki nóg að hafa Samfylkinguna?

Framtíðarlandið kynnir sáttmála um framtíð Íslands

Chirac hvatti Ísrael til að ráðast á Sýrland

Sl. sumar, þegar stríðið í Líbanon átti sér stað, hvatti Chirac víst Ísraelsmenn til að ráðast á Sýrland og koma Assad-stjórninni frá völdum. Hét hann fullum stuðningi við stríðið.

Frakkar hafa löngum talið Líbanon (og Sýrland) á sínu áhrifasvæði, enda fyrrum nýlenduherrar þar. Áhrif Sýrlendinga í Líbanon (og morðið á Rafik Hariri, fyrrv. forsætisráðherra, mun víst hafa farið illa í Chirac gamla.

En skemmtilegar pælingar.

Umferðarterroristar

Þetta er orðinn fastur liður um hverja helgi, að brjálæðingar ganga lausir í umferðinni og gerast góðkunningar löggunnar í einu vetfangi.

Ég ítreka hér, það sem ég hef oft sagt áður á sama stað, að það þarf að herða viðurlög við eftirtöldu:

1. Reyna að stinga lögguna af (sjálfvirkt t.d. tveggja ára ökubann)

2. Stútum undir stýri (sérstaklega þá sem eru virkilega fullir).

3. Ökuföntum sem fara langt yfir hámarkshraða (t.d. 30+ yfir)

4. Dópuðu fólki undir stýri.

Ég tel þetta mikilvægara en að rífast um stjórnarskrána eða koma hér á fót netlöggu. Hér eru mannslíf í húfi.

Ók á lögreglubíl eftir eftirför

Íraksstríði mótmælt

 Jæja, fjögur ár frá Íraksstríðinu. Fjögur löng ár.

Ég held að fullyrða megi, að aldrei hafi andstaðan gegn Íraksstríðinu verið jafn mikil og útbreidd og einmitt núna.

Eins og ég hef margítrekað hér á blogginu, var ég af prinsippástæðum andsnúinn stríðinu í Írak þegar frá upphafi. Ég taldi þá, og tel enn, að slæmar afleiðingar innrásarinnar vegi þyngra en ávinningurinn. Vissulega var gott að losna við Saddam Hussein en fórnarkostnaðurinn hefur verið of mikill. Þar að auki hefur stríðið ekki verið til að efla stríðið gegn hryðjuverkum, heldur miklu fremur til að efla hryðjuverkamenn í baráttu sinni.

Ég er vísast eini Íslendingurinn, sem Bandaríkjamenn hafa handtekið í baráttunni gegn hryðjuverkum. Ég var semsagt grunaður um að vera terroristi, handtekinn, færður í járn og skutlað í einhvern andstyggilegan klefa, og hótað áratuga fangelsisvist. Mér var reyndar sleppt fljótlega aftur, enda sakleysisgrey sem leggur ekki í vana sinn að gera neinum mein. En ég held ég búi enn að þessari skelfilegu reynslu.

Af reynslu minni grunaði mig, þegar í upphafi, að þeir menn, sem Kanarnir myndu handtaka og hefðu ástæðu til að ætla, að væru viðriðnir hryðjuverkasamtök, myndu varla eiga náðugt líf framundan. Ef Kanarnir fóru svona með mig, hvernig fara þeir þá með múslima, sem grunaðir eru um að tilheyra Al-Kaída, Talibanahreyfingunni, eða öðrum hættulegum samtökum?

Í þessu ljósi fylgist maður með Abu Graib (man ekki hvernig þetta er stafað) og Guantanamo með hryllingi.

Búist við fjölmennum mótmælum gegn Íraksstríði í New York