Hvar þau starfa í raun...!

Ég var beðinn að birta eftirfarandi og geri það hérmeð.

1. Páll Vilhjálmsson: hjá Baugi við að ráðast á Baug á blogginu og víðar við að skapa samúð með fyrirtækjasamsteypunni.

2. Egill Helgason: hjá Hárskerafélagi Íslands. Gangandi dæmi um það, af hverju menn ættu að fara til rakarans og það strax!

3. Ólafur Ragnar Grímsson: hjá Ali, það segir sig sjálft. Er jafnvel mynd af honum í merkinu.

4. Össur Skarphéðinsson: hjá Amish-söfnuðinum í USA, sendur til auglýsa Amish-skeggið.

5. Ingibjörg Sólrún Gísladóttir: hjá Evrópusambandinu. Segir sig sjálft.

6. Dagur B. Eggertsson: hjá Háskólanum í Reykjavík. Annað er bara aukavinna.

7. Geir H. Haarde: hjá norsku leyniþjónustunni. "Þetta er allt eitt stórt samsæri"

8. Ómar Ragnsson: hjá Andra Snæ Magnasyni.

9. Andri Snær Magnason: hjá Ómari Ragnarssyni.

10. Ómar Ragnarsson og Andri Snær Magnason: hjá Alcan, við að kynna Bó-diskinn.

 

 

 

Islamic Jihad: sögulegar rætur og bakgrunnur

 

Hinn 26. nóvember gekk í gildi vopnahlé milli Ísraela og Palestínumanna. Á þeim tíma hafa einstakir hópar, bæði Palestínumanna og annarra múslima, hvað eftir annað reynt að ögra Ísraelum til að ráðast á Gasa. Abu Ahmed, talsmaður Islamic Jihad, lýsti því jafnvel yfir, að markmið árása samtakanna á Ísrael væri, að „setja hið viðkvæma vopnahlé í hættu með því að egna ísraelska herinn til að svara í sömu mynt”[1] Á þessum rúma mánuði hafa c.a. 70-80 Kassam eldflaugar tekist á loft frá Gasa, en jafnan valdið litlum skaða. En samtals hafa Palestínumenn skotið yfir 1.300 eldflaugum frá Gasa síðan Ísraelar drógu sig þaðan með allt sitt hafurtask fyrir ekki svo löngu síðan.Lengst af voru það sveitir á vegum Hamas, aðallega Izzedeen Al-Qassam sveitirnar (nefndar eftir blóðþyrstum skæruliðaforingja frá því snemma á 20. öldinni ef ég man rétt) og Al-Aqsa píslarvottasveitir Fatah sem stóðu að árásunum, en þegar á leið 2006 hafa félagar úr Islamic Jihad (Heilögu stríði íslams; IJ) stöðugt verið að færa sig upp á skaftið og eru nú þriðja hjólið undir vagninum, eða fjórða, ef Hizb’Allah samtökin eru talin með. Hin tvö eru PLO (Fatah og ýmis minni samtök) og Hamas. IJ þiggur yfir 2 milljónir dollara í föstum framlögum frá Íran og nýtur þar að auki stuðnings frá Sýrlandi, Hizb’Allah og einstaka minniháttar velgjörðarmönnum eða ríkjum.[2] Hluti framlags vinsamlegra ríkja og samtaka greiðist í “akkorði”, þ.e. eru árangurstengdar.[3] Til að mynda fékk IJ, eða hernaðararmur samtakanna, Al-Quds, háar fjárhæðir eftir sjálfsmorðsárásina í Tel Aviv í apríl 2006. Stuðningur við IJ felst ekki aðeins í fé og þjálfun, heldur hefur IJ tekist að smygla vopnum í stórum stíl til Gasa og Vesturbakkans, m.a. Katyusha-eldflaugum (sem draga 14 km.) frá Hizb’Allah, en fyrsta árás IJ með Katyusha – nefndar Quds 4 í þeirra meðförum – átti sér stað í mars 2006. Þrjár Quds 4 flaugar flugu á loft síðar á árinu og ollu nokkrum skaða.[4]

En hvaða samtök eru þessi Islamic Jihad? Rætur þeirra koma úr Múslimska bræðalaginu, en angar IJ teygja sig víða. Félagsmenn IJ hafa á síðustu árum hlotið þjálfun í Líbýu, Sýrlandi, Líbanon, Íran og Afghanistan, og hugsanlega víðar. Þeir eru dregnir frá sömu rótum og Hamas, en starfa sjálfstætt, þó í raun sé vart að finna hugmyndafræðilegan ágreining þessara tveggja samtaka. Höfuðstöðvar IJ eru í Sýrlandi, en helstu starfstöðvar aðrar eru í Líbanon, Gasa og á Vesturbakkanum. Einnig munu einhverjir hópar innan IJ, eða tengdir samtökunum, starfa í Jórdaníu og Írak, en IJ tilheyra súnní-armi íslams.

 Ræturnar: Múslimska bræðralagið Múslimska bræðralagið var stofnað 1928 í Egyptalandi, þar sem hefur verið sterkasta vígi félagsins allar götur síðan. Það samanstendur af margs konar deildum og undirsamtökum í flestum ríkjum íslams og víðar. Í hverju landi er ætlað, að félagið starfi í nokkrum deildum, sem hver um sig vinnur að ákveðnu markmiði.   Múslimska bræðralagið var stofnað af Hassan al-Banna, sem fannst að hnignun pólítískra áhrifa múslima, en með hruni Tyrkaveldis 1918 réðu múslimar aðeins yfir nokkrum smáríkjum en engu stórveldi, hafi tilkomið vegna þess, að íslömsk samfélög hefðu fjarlægst trúna á Allah, væru orðin veraldleg (secular) í hugsun og framgöngu. Þessu vildi Banna breyta og taldi vænlegast að koma þeim umskiptingum á með valdi. Kjörorð Múslimska bræðralagsins (MB) voru: “Allah er markmið vort, Kóraninn er stjórnarskrá vor, Spámaðurinn er leiðtogi vor, [vopnuð] barátta er leið okkar og píslarvættisdauði fyrir Allah er göfugasta verkefni vort.” Undir þessu merki vildi MB koma á fót íslömsku kalífdæmi um allan hinn íslamska heim, þar sem ekki væri gert upp á milli stjórnmála og trúarbragða, eins og þá hafði m.a. verið gert í Tyrkjaveldi.   Múslimska bræðralagið hefur ætíð haft höfuðstöðvar og helstu starfsstöðvar í Egyptalandi og það var þar, að margir þekktir einstaklingar hlutu uppeldi sitt, s.s. Yasser Arafat, en á árunum eftir síðari heimsstyrjöld lenti MB í samkeppni við sósíalíska eða hálf-sósíalíska þjóðernissinna, sem höfðu það markmið, að sameina íslamska heiminn í eitt stórveldi, en án þess að samtengja íslam og stjórnmálin jafn náið og MB vildi. Þessi hreyfing er jafnan nefnd sam-arabísk (pan Arab) og var G. A. Nasser, Egyptalandsforseti, þekktasti talsmaður hennar. Nasser og MB tókust oft og iðuleg á um völd og áhrif, og hið sama gerðist á valdatíð Anwar Sadats, eftirfara Nassers, en meintir félagar í MB myrtu hann á hersýningu 1980. Í kjölfarið hófust enn frekari ofsóknir gegn MB, og einnig í Sýrlandi, þar sem hersveitir Assads, Sýrlandsforseta, frömdu grimmileg fjöldamorð á MB-liðum í borginni Hama snemma á níunda áratugnum. Í kjölfarið tók við endurskoðun á starfsemi og starfsháttum MB, sem tók nú upp friðsamlegar baráttuaðferðir og hafnaði valdbeitingu og hryðjuverkum. Í kjölfar þess sögðu margir herskáir fylgjendur MB skilið við hreyfinguna, en meðal þeirra námsmaður nokkur, Osama bin Laden, sem mun a.m.k. hafa tengst henni gegnum kennara sína, en verið óánægður með hin friðsamlegu baráttutæki samtakanna. Í dag er MB ein stærstu trúarsamtök múslima, ef ekki þau stærstu, og hafa útibú í nánast hverju einasta landi íslams, og víða á Vesturlöndum. Þótt MB hafi afneitað hryðjuverkum formlega, er misjafn sauður í mörgu fé og innan þeirra þrífast enn áhrifamiklir menn, sem hafa tekið til við að hallast að vopnaðri baráttu hin síðustu ár og er talið nær öruggt, að flestir hryðjuverkahópar múslima á Vesturlöndum eigi rætur að rekja til Múslimska bræðralagsins. Nefna má, að í skjóli Talibana rak MB margar þær þjálfunarmiðstöðvar, sem þar fundust, þó fyrst og fremst skóla fyrir áróðursmenn, sem breiða skyldu íslömsk áhrif út, fyrst meðal nágrannaríkjanna en einnig á Vesturlöndum. Jafnframt er talið, að í helstu miðstöðvum MB sé að finna mis-leynilega sellu, sem hafi beitingu vopnavalds á stefnuskrá sinni, hvort sem slíkir hópar starfi formlega eða óformlega innan MB. 

Islamic Jihad var upphaflega stofnað 1980, þegar einn áhrifamaður innan MB, Fathi Shiqaqi. klauf sig úr félaginu vegna óánægju með hinar breyttu áherslur. Hann taldi að heilaga skyldu múslíma, að heyja vopnaða baráttu gegn Ísrael og öðrum óvinum íslams. Þótt IJ beini spjótum sínum fyrst og fremst gegn Ísraelsríki, hafa samtökin lýst því yfir, að sú barátta sé aðeins hluti af heildarpakkanum. Eyðing Ísraelsríkis og stofnun íslamsks ríkis, með höfuðborg í Jerúsalem, sé aðeins fyrsta skrefið í markmiðum samtakanna. Stefna þeirra er einfaldlega sú, að reka heilagt stríð, jihad, gegn vantrúuðum hvar sem er, bæði í löndum íslams og annars staðar. IJ er algjörlega andsnúið sérhverjum friðarsamningum múslima við Ísrael, eða önnur ríki hinna vantrúuðu. Lokamarkmið samtakanna er, eins og svo margra annarra heittrúarsamtaka múslima, að íslam verði ráðandi trúarbrögð um allan heim, í Bandaríkjunum, Bretlandi, Frakklandi og annars staðar, þar sem hinir vantrúuðu hafa hrifsað til sín ríki og landsvæði, sem Allah hafi gefið múslimum. Ísland er þar varla undanskilið.

 

[1] Benn, Harel, Grinberg og Stern: "Islamic Jihad: We are firing rockets in bid to sabotage Gaza truce," Haaretz , 27. des. 2006, http://www.haaretz.com/hasen/spages/806084.html

[2] Sjá t.d.: "Group Profile: Palestinian Islamic Jihad," MIPT Terrorism Knowledge Database, Nov. 7, 2006, http://www.tkb.org/Group.jsp?groupID=82.

[3] Sjá t.d. Keinon og Katz:  "Exclusive: Hizbullah paying terrorists for Kassam attacks," The Jerusalem Post , 28. des, 2006, http://www.jpost.com/servlet/Satellite?cid=1164881992801&pagename=JPost%2FJPArticle%2FShowFull

[4] Sjá t.d.: "Katyusha rocket 'fired from Gaza,'" BBC News , 28. mars, 2006,
http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/4855056.stm

Sjóræningjar?

Jæja, þetta kemur nú ekki á óvart. Tónlistarútgefendur í Bandaríkjunum ætla að höfða mál gegn rússneskum sjónræningjum. En frekar finnst manni kröfurnar háar hjá þeim, og er þetta farið að minna svolítið á þankagang Jóns Ólafssonar forðum, sbr. eftirfarandi:

Fyrirtækið hefur svarað því til að hljómplötufyrirtækjum sé frjálst að höfða hvers kyns mál sem þeim sýnist. AllofMP3 sé hins vegar starfrækt í samræmi við rússnesk lög og hafi ekki bækistöðvar í New York þar sem málið var höfðað. Málsóknin hafi því enga þýðingu.

Kunnuglegt stef? Nú, jæja, en þetta vandamál er ekki bundið við netið eingöngu. Þegar ég var í Moskvu síðast, 2004, kom ég á gríðarstóra markað, þar sem aðallega voru seldir diskar með músík eða myndum, þ.e. CD og DVD. Þetta var ódýr vara, en gæðin ekki alltaf mikil. Þó gat ég ekki á mér setið að kaupa nokkra ódýra diska; t.d. heildarsafn Elvis, heildarsafn Bítlana, heildarsafn Simon og Garfunkels í útgáfum, sem virtust löglegar. En maður hafði ekki verið þarna lengi þegar maður fattaði, að vísast væri hér ekki farið alveg eftir settum lögum og reglum, a.m.k. í alþjóðlegu tilliti. Ég var þó fullvissaður um, að þetta væri allt "löglegt" skv. rússneskum lögum. En þá er eitthvað að rússneskum lögum, eins og kemur í ljós í þessu máli. Hvernig getur það verið löglegt í einu landi, að selja stolna vöru frá öðru landi? Ég henti þessum diskum því þegar ég kom heim. Jafnvel þessi góða músík var ekki virði slæmrar samvisku.

Sjóræningjastarfsemi á netinu er orðið töluvert vandamál. Þar má orðið finna forrit (t.d. frá Microsoft, Sun og Adobe), músík, myndir og hvað það eina, sem hægt er að nota í tölvu. En spurningin er, hvernig eigi að stöðva þetta?

Hljómplötuframleiðendur krefjast himinhárra sekta vegna netsölu

Eru Danir ekki umburðarlyndir?

Einhverra hluta vegna hefur mér fundist, að Danir væru meðal umburðarlyndustu þjóða. Þar í landi er umborið ýmislegt, sem er ekki endilega gert annars staðar. Ég verð því að viðurkenna, að ég skil ekki þessa yfirlýsingu Margrétar Þórhildar. Umburðarlyndi felst ekki í því, að samþykkja hvað sem er. Maður, sem umber t.d. hrúgur af drasli á heimili sínu, er ekki umburðarlyndur, heldur latur að taka til eða á erfitt með að láta aðra taka til eftir sig.

Ég átta mig því ekki alveg á, hvað það er, sem Danir verða að umbera meira en nú er gert? En mig grunar þó, að þar eigi hún við útrás Íslendinga. Danir umbera margt, en eiga greinilega erfitt með að umbera, að gamla hjálendan er að kaupa upp  það sem feitast er á stykkinu í Danmörku. Sjálf herraþjóðin er komin í vinnu hjá Íslendingum.

Nú er af sem áður var, þegar danski kaupmaðurinn hreytti úr sér við íslenska drenginn: "Mældu rétt strákur".

 

Danadrottning segir Dani verða að temja sér meira umburðarlyndi

"Kvót" ársins 2006:

"Kvót" ársins 2006 að mínu mati:

"Eini Jón Sigurðsson-inn sem hefur náð að endast eitthvað hér í Seðlabankanum er þessi sem er á 500-kallinum." Davíð Oddsson, júní 2006.

 

En veit einhver hvar þessi mynd er tekin og af hvaða tilefni?

Kryddsíldin, Steingrímur Joð og Alcan

Steingrímur Joð var TEKINN, segir Guðmundur Magnússon hér á blogginu. Alveg rétt. Steingrímur kom hér fram með upphafsræður kosningabaráttunnar og gerði það í boði Alcan, sem rekur Álverið í Straumsvík og hyggst nú stækka það dálítið, ákveðnum umhverfisverndarsinnum til mikils ama. Á RUV segir eftirfarandi um þennan þátt:

Stjórnmálaumræða áramótanna á Stöð tvö, þátturinn Kryddsíld, var í boði Alcan þetta árið það vissu þátttakendur ekki um en sumir þeirra telja þá kostun bæði óviðeigandi og varhugaverða. Þátturinn hefur verið kostaður í mörg ár, lengi af ORA, sem framleiðir síld, en þetta er annað árið sem þátturinn er í boði Alcan.

Ég fæ ekki betur séð, en að Alcan hafi áður kostað Kryddsíldina. Getur því verið, að Steingrímur hafi hér verið TEKINN í annað sinn?

6-0: Hvað segir kexkóngurinn núna?

Jæja, hvað ætli Eggert Magnússon segi nú, þegar "Waste" Ham tapaði með sex marka mun fyrir Íslendingaliðinu Reading?

Brynjar Björn skoraði fyrsta markið. En síðan sprakk blaðran.

 

Brynjar Björn kemur Reading yfir

Röng frétt

Skv. Mogganum virðist stefna í lausn ísraelska hermannsins, sem hefur verið í haldi Palestínumanna frá því í vor, eða snemmsumars. 

En þó ekki við Moggann að sakast; hann elti bara erlendar fréttasíður, sem sjálfar öpuðu upp eftir öðrum, sem töldu sig hafa málin á hreinu, en höfðu ekki.

Samkvæmt öruggum heimildum hefur lítið ef nokkuð breyst í máli hermannsins. Þoka lagðist yfir skyn manna, þegar misvísandi upplýsingar bárust frá Palestínumönnum varðandi samningaviðræður milli Ísraela og Palestínumanna um lausn hermannsins Gilad Shalit. Samkvæmt fréttum frá skrifstofu Ehud Olmerts, forsætisráðherra Ísraels, er þrátefli enn í stöðunni. Ástæðan er sú, að Hamas krefjist þess, að 1.500 fangar verði látnir lausir í stað þessa eina Ísraelsmanns.

Mig hefur lengi furðað, hvers vegna Palestínumenn meta eigin menn svo lágt, að það þurfi stundum 100, stundum 1000, stundum 1.500, Palestínumenn til að vega upp á móti einum Ísraelsmanni, en slík fangaskipti hafa oft farið fram í gegnum tíðina; jafnvel lík af Ísraelum hafa verið "seld" fyrir 100 lifandi Palestínumenn. Þetta sýnir e.t.v. ágætlega hversu Ísraelsmenn meta hvert mannslíf háu verði, en Palestínumenn eru tilbúnir að fórna lífum til að hljóta pólítískan ávinning. Þannig hefur það löngum verið og verður vafalaust áfram, jafnvel þó Saddam Hussein borgi ekki framar fyrir hvern þann, sem fellur í baráttunni við Ísrael.

Formaður utanríkis- og varnarmálaskrifstofu Ísraelsþings, Tzahi Hanegbi, taldi, að þessar misvísandi fréttir hefðu komið til vegna valdabaráttu Hamas og Fatah, þar sem þeir fyrrnefndu væru að skapa væntingar, til að komast upp með að hækka "verðið" á hermanninum. Nokkrum mínútum eftir þessar yfirlýsingar Hanegbis barst fréttatilkynning frá Hamas þess efnis, að sanngjarnt væri að fá 1.500 Palestínumenn í skiptum fyrir hermanninn og að "Ísrael hefði enga aðra kosti en að taka þessu boði".

En það sem gerir málið flóknara er, að Hamas vill sjálft fá að velja a.m.k einn þriðja hluta þeirra fanga, sem láta eigi lausa. Talið er, að meðal þeirra séu menn, sem hafi skipulagt eða framkvæmd hryðjuverk, ýmsir morðingjar og aðrir, sem dæmdir hafa verið fyrir morð og aðra alvarlega glæpi, en ekki pólítíska fanga eða aðra, sem sitja inni fyrir þjófnað, rán, eða þess háttar. Meðal þeirra, sem munu vera á þeim lista, eru Marwan Barghouti, einn af forystumönnum Palestínumanna, og einn þeirra, sem skipulagði morð á ísraelskum ráðherra fyrir nokkrum árum.

Ergo: ekkert nýtt að gerast í stöðunni. Að minnsta kosti ekki eins og er.

Stórkostlegt afrek lækna og heilbrigðisstarfsmanna?

Já, það er mikið afrek hjá heilbrigðisstarfsmönnum, að föður þessa nýfædda barns skuli heilsast vel. Venjulega er nú sagt, að móður og barni heilsist vel. En þetta er víst eitthvað nýtt.

Íslenskir heilbrigðisstarfsmenn eru þó, að mínu mati, almennt mjög hæfir. Svo maður verði nú væminn, þá var það kraftaverk þegar þeim tókst að halda í mér lífinu, þar sem ég var búinn að vera 10 mánuði í móðurkviði. Mér skilst, að ég væri samasem dauður en læknarnir hafi ákveðið að nú yrði að taka áhættu til að bjarga móður minni. Ég var álitinn annað hvort dauður eða þá, að mér yrði ekki bjargað, þar sem mér hafði tekist að hengja mig í einhverju þarna í kviðnum og sat fastur.

Hnífarnir fóru á loft, og þegar líkið var tekið út, fór það skyndilega að grenja. Þá leit ég víst út eins og Hulk eða Shrek, framsóknargrænn og "fagur".

Þetta var afrek lækna og hjúkrunarfólks. Það, að föðurnum líði vel eftir fæðingu, er ekkert sérstakt svosem og varla fréttnæmt.

Fyrsta barn ársins

Vefsíða ársins

Að mínum dómi er Vefþjóðviljinn vefsíða ársins. Þar fer fram mjög vönduð umræða um þjóðmál og oft á tíðum hárbeittur húmor, svo úr verður stórskemmtileg síða aflestrar. Ég er svo jafnan sammála því, sem fram kemur á síðunni, enda mikið sómafólk, með heilbrigða lífssýn, sem þar skrifar.

Í gær birti ég áramótaannál Múrsins, svolítið breyttan. En hér kemur áramótaannáll Andríkis; glæsilegur að vanda. Vona ég að andríkisfólk geri engar alvarlegar athugasemdir við, að ég birti þann pakka í heild sinni. Þetta er ein mesta snilld ársins.

Matsfyrirtæki ársins: Poor Standards.

Vísindaafrek ársins: Stórstígar framfarir urðu í nanótækni á árinu, sem náðu hámarki þegar íslenskum vísindamönnum tókst að kljúfa Frjálslynda flokkinn.

Vera ársins: Morgunblaðið.

Þjóðvilji ársins: Lesbók Morgunblaðsins.

Lýðræðissinnar ársins: Stjórnmálaflokkarnir ákváðu að úthluta sjálfum sér hundruðum milljóna af opinberu fé og bönnuðu því næst öðrum að safna peningum. Í nafni lýðræðisins.

Upphaf ársins: Í desember var frá því skýrt að búið væri að „skjóta fyrsta Svíanum út í geiminn“. Einn kominn, níu milljónir eftir, þetta hefst.

Fjöldaþátttaka ársins: Í sameiginlegu prófkjöri vinstrigrænna fyrir þrjú fjölmennustu kjördæmi landsins mættu eittþúsundþrjátíuogfjórir til að velja á milli þrjátíu frambjóðenda. Skömmu áður höfðu fimmtánhundruð manns mætt í Valhöll á aðalfund Heimdallar.

Endurnýjun ársins: Sitjandi þingmenn fengu öll vænlegu sætin í prófkjöri Samfylkingarinnar vegna alþingiskosninga í Reykjavík.

Sigurgleði ársins: Morgunblaðið skrifaði hástemmdan leiðara þegar Joe Lieberman tapaði forkosningum demókrata vegna komandi kosninga til öldungadeildarinnar. Andstæðingur hans hefði nefnilega barist gegn Íraksstríðinu og birt myndir af þeim Bush og Lieberman saman.

Leynisigur ársins: Morgunblaðið dró engar ályktanir þegar Joe Lieberman bauð sig fram utan flokka til öldungadeildarinnar og gersigraði frambjóðanda demókrata. Þennan sem barðist gegn Íraksstríðinu og birti myndir af þeim Bush og Lieberman saman.

Húsvörður ársins: Valgerður Sverrisdóttir tók að sér að vakta yfirgefnar blokkir varnarliðsins við Keflavíkurflugvöll.

Grasrótarfulltrúi ársins: Eftir að álitsgjafar höfðu árum saman tilkynnt að Kristinn H. Gunnarsson talaði röddu hins almenna framsóknarmanns, ólíkt hinni einangruðu forystu, beið Kristinn afgerandi ósigur í prófkjöri flokksins, en Magnús Stefánsson félagsmálaráðherra vann örugglega.

Kvíðari ársins: „Víkverja er byrjað að kvíða fyrir alþingiskosningunum í vor um leið og honum hlakkar til að fá að nýta atkvæðisrétt sinn í lýðræðisríki.“ Áskrifendur Morgunblaðsins fá mikið fyrir peningana sína.

Leyniþjónusta ársins: Stöð 2 flutti frétt eftir frétt um „Leyniþjónustu Sjálfstæðisflokksins“. Hugtakið reyndist heimatilbúið og heimildamaðurinn, Guðni Th. Jóhannesson, þurfti að skrifa blaðagrein til að biðjast undan því að vera kenndur við vitleysuna.

Samstarfsmaður ársins: Í ljós kom að Jón Baldvin Hannibalsson hafði gert mann út af örkinni til að leita uppi hugsanleg tengsl þáverandi samráðherra síns, Svavars Gestssonar, við leyniþjónustu Austur-Þýskalands.

Varkárni ársins: Gísli Tryggvason talsmaður neytenda tilkynnti hvar sem hann kom, að til þess að embættisstörf Gísla Tryggvasonar talsmanns neytenda yrðu ekki til þess að draga ómaklega athygli að framboði Gísla Tryggvasonar á kjördæmisþingi Framsóknarflokksins í suðvesturkjördæmi, þá myndi Gísli Tryggvason talsmaður neytenda ekki koma fram sem slíkur opinberlega á tímabilinu 28. október til 4. nóvember.

Björn ársins: Björn Bjarnason, Bjössi.

Prinsipmenn ársins: Fjölmiðlamenn sáu ekkert að því að birtir yrðu opinberlega illa fengnir tölvupóstar fólks, með texta um viðkvæm einkamálefni. Margir hinna sömu fjölmiðlamanna töldu síðar á árinu stóralvarlegt að lögregla hefði á árum áður, í samræmi við lög og að fengnum dómsúrskurði, hlerað síma þeirra sem grunaðir voru um að ógna þjóðskipulagi ríkisins.

Auglýsingastofa ársins: Ríkissjónvarpið breytti sér í kynningarfyrirtæki þegar einn starfsmaður þess stóð fyrir kröfugöngu niður Laugaveginn.

Niðurstaða ársins: Ómari Ragnarssyni tókst loks að gera upp hug sinn í Kárahnjúkamálinu, sem hann hefur sagt fréttir af árum saman. Þegar niðurstaða Ómars lá fyrir, í lok september 2006, hætti hann að sjálfsögðu að segja fréttir af málinu.

Predikari ársins: Hildur Eir Bolladóttir greindi frá því í guðsþjónustu í Laugarneskirkju að Kárahnjúkjar væru „heilög sköpun Guðs“. Fréttamenn ruku auðvitað upp til handa og fóta, en spurðu Hildi Eir því miður ekki að því hvort til væri sá blettur á jörðu sem ekki væri sköpunarverk Guðs. Hvort jafnvel mætti vera að heimili hennar sjálfrar stæði á einum slíkum.

Öxlun ársins: Sigríður Anna Þórðardóttir umhverfisráðherra axlaði loks ábyrgð á fylgistapi Framsóknarflokksins og sagði af sér.

Ritdómari ársins: Morgunblaðið fékk Andra Snæ Magnason til að ritdæma nýja bók Steingríms J. Sigfússonar. Þannig sýndi blaðið þessum umhverfisperrum í tvo heimana.

Endurskoðandi ársins: Björk Vilhelmsdóttir, borgarfulltrúi Samfylkingarinnar og stjórnarformaður Strætós, gaf rangar upplýsingar um fjárhagsstöðu fyrirtækisins. Hún vildi nefnilega „ekki eyðileggja jákvæða umfjöllun með neikvæðri umræðu um fjárhagsstöðu fyrirtækisins.“

Huldumaður ársins: Ekki er vitað hver hann er, en hann skoraði á Jónínu Bjartmarz að bjóða sig aftur fram til varaformanns Framsóknarflokksins.

Stílbrot ársins: Eftir að Ingibjörg Sólrún Gísladóttir hafði metið ótal hluti rangt í íslenskum þjóðmálum, rann upp fyrir henni ljós og hún sagði frá því að Íslendingar treystu ekki þingflokki Samfylkingarinnar. Virtist hún skilja það mætavel.

Virktir ársins: Ingibjörg Sólrún bætti því hins vegar við, að á þessu væri nú væntanleg mikil breyting. Sem hlýtur þá að vera brotthvarf Margrétar Frímannsdóttur, Guðrúnar Ögmundsdóttur, Rannveigar Guðmundsdóttur og Jóhanns Ársælssonar af þingi, því ekki benda prófkjör Samfylkingarinnar til að aðrar breytingar verði á þingflokknum. Það er gaman að vera kvaddur með virktum.

Rannsóknarréttur ársins: Framkvæmdastjórn Sjálfstæðisflokksins.

Samningamenn ársins: Inga Sigrún Atladóttir, bæjarfulltrúi í Vogum, benti á það í blaðagrein að „uppgangur síðustu ára [hefði] fyrst og fremst verið vegna opnunar markaða í kjölfar EES-samnings Samfylkingarinnar“. Í tveimur af þremur flokkum Samfylkingarinnar var að vísu ekki nokkur einasti þingmaður sem studdi EES-samninginn þegar hann var afgreiddur.

Kynningarlag ársins: Flugleiðir hvöttu fólk óspart til ferðalaga með skemmtilegri sjónvarpsauglýsingu. Í bakgrunni hennar söng Pálmi Gunnarsson hið sígilda lag, Hvers vegna varstu ekki kyrr?

Stuðningur ársins: Samkvæmt skoðanakönnun treysta 8,7 % landsmanna Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur best allra stjórnmálamanna. Það er meira en þriðji hver Samfylkingarmaður.

Dulargerfi ársins: Eins og margir frægir menn, gerir Göran Persson allt sem hann getur til að halda einkalífi sínu utan við sviðsljósið. Þannig fer hann aldrei á íþróttaleiki nema dulbúinn sem Júlíus Hafstein. Árvökulir blaðamenn Fréttablaðsins létu þó ekki blekkjast.

Valdahlutföll ársins: Stjórnarþingmönnum fjölgaði um einn þegar Jónína Bjartmarz varð ráðherra.

Bragðarefur ársins: Halldór Ásgrímsson hafði alla þræði í hendi sér og fór létt með að gera Finn Ingólfsson að flokksformanni og ráðherra. Það eina sem hann þurfti að passa var að láta Guðna Ágústsson ekki leika á sig.

Þyrlupallur ársins: Stöð 2 lét þyrlu lenda ofan á þjóðargrafreitnum á Þingvöllum, til að spara sér tíma þegar haldinn var blaðamannafundur í þjóðgarðinum.

Árstími ársins: Eins og venjulega verður tíminn mánuður-til-kosninga, stundin þegar Ólafur Ragnar Grímsson fréttir af geysilegri fátækt sem þjóðfélagið er gegnsýrt af.

Hlutafélag ársins: Ríkisútvarpið hf.

Sameignarfélag ársins: Ríkisútvarpið sf.

Ríkishlutafélag ársins: Ríkisútvarpið ohf.

Raunveruleiki ársins: Ríkisútvarpið.

Góðmenni ársins: Hæstiréttur dæmdi að Fréttablaðinu hefði verið heimilt að nota gögn úr tölvupósti annars fólks, sem blaðinu hafði borist með vafasömum hætti. Svo furðulega vildi til, að meirihluti dómara málsins var skipaður í embætti af ritstjóra Fréttablaðsins. Svona getur Ísland verið fámennt og góðmennt.

Staðhæfing ársins: Dominos sendi sextíuþúsund jólakveðjur til viðskiptavina sinna á aðfangadagskvöld. Framkvæmdastjórinn tók fram að það hefði ekki verið gert í auglýsingaskyni.

Hneykslun ársins: Allir landsmenn nema Kristján Hreinsson kusu Silvíu Nótt til að taka þátt í Eurovision. En urðu síðan illa sviknir þegar hún lét bara eins og fífl í keppninni.

Ósigur ársins: Rock-star keppnin fór illa: Á móti sól starfar áfram.

Samningur ársins: Umhverfisráðuneytið og veðurstofan gerðu með sér „árangursstjórnarsamning“. Þó fyrr hefði verið.

Frumhlaup ársins: Páfi gerði sig að athlægi með því að vitna í margra alda dauðan mann sem hafði sagt eitthvað á þá leið að fylgjendur tiltekinna trúarbragða ættu það til að vera ofbeldisfullir. Því var svarað með brenndum kirkjum og myrtum nunnum. Vestrænir fjölmiðlar hafa síðan skeggrætt hvort afsökunarbeiðni páfa hafi verið nægilega sterk.

Auglýsing ársins: Fyrir borgarstjórnarkosningar gerði Samfylkingin sjónvarpsauglýsingu sem sýndi leiðinlega sjálfstæðismenn gagnrýna Samfylkinguna fyrir að hafa reist fjölskyldu- og húsdýragarðinn í Laugardal. Sem hefði verið ómakleg gagnrýni því garðurinn var bæði reistur og opnaður í valdatíð Sjálfstæðisflokksins, opnaður af Markúsi Erni Antonssyni.

Staðalfélag ársins: Talsmaður Femínistafélags Íslands sagði að félag sitt hefði frá upphafi ákveðið að það hefði ekki aðeins merki, heldur lit. Bleikan lit nánar tiltekið, því bleikur væri litur stelpna en blár litur stráka. Megintilgangur félagsins er að berjast gegn „staðalímyndum“.

Ráðning ársins: Ragnar Aðalsteinsson var ráðinn framkvæmdastjóri Sjálfstæðisflokksins.

Nafnbreyting ársins: Gísli S. Einarsson varaþingmaður Samfylkingarinnar gerðist bæjarstjóraefni Sjálfstæðisflokksins á Akranesi. Jafnframt tók hann upp nafnið Gísli D. Einarsson.

Grís ársins: Það er nú augljóst.

Klofningur ársins: Samfylkingin hristi af sér hlekkina og gekk úr Valdimari Leó Friðrikssyni. Hún mun stefna á sérframboð gegn honum næsta vor.

Álitsgjafi ársins: Þegar umboðsmaður alþingis gagnrýndi félagsmálaráðherra fyrir að hafa ekki valið Helgu Jónsdóttur sem ráðuneytisstjóra, leituðu Ríkisútvarpið, Stöð 2 og Ríkissjónvarpið öll til sama óháða hæstaréttarlögmannsins til að fá sérfræðiálit á málinu. Enginn fjölmiðillinn gat þess að hinn óháði lögmaður rekur lögmannsstofu með tveimur bræðrum Helgu og hafði á fyrra ári skrifað harðorða grein til að mótmæla því að Helga hafði ekki verið ráðin í starfið.

Ánægja ársins: Valdimar Gunnarsson íslenskukennari við Menntaskólann á Akureyri var í kvöldfréttum Stöðvar 2 spurður álits á væntanlegri brottför varnarliðsins. Íslenskukennarinn sagðist vera afskaplega ánægður og bætti við: „Nú hlakkar mig til prófa.“

Talning ársins: Sparisjóður Reykjavíkur og nágrennis stóð fyrir mikilli auglýsingaherferð. Hún hófst auðvitað á orðunum: „Aldamótin 2000 mörkuðu ekki heimsendi eins og sumir héldu heldur nýtt upphaf. Á þeim sjö árum sem liðin eru...“.

Leiðbeiningar ársins: Kastljós Ríkissjónvarpsins bauð upp á vandaða fræðslu um skyndihjálp sem beita skal „ef maður kemur að einhverjum sem hefur drukknað“. Kom fram hjá umsjónarmanni að sá sem kæmi „að manneskju sem hefur drukknað“ yrði að „bregðast hratt og rétt við“. Ekkert var hins vegar sagt um hvort nokkuð lægi á skjótum viðbrögðum þegar komið væri að manni sem einungis væri nálægt því að drukkna en ætti sér enn lífs von.

Arftaki ársins: Árni Magnússon sagði að stjórnmál væru „heillandi fyrir þá sem eru tilbúnir til þess að gefa sig í þau af fullum krafti“. Það væri hann hins vegar ekki lengur og viki því fyrir framtíðarmanni sem væri „fullur eldmóði“ og myndi gefa sig allan í baráttuna. Við starfi hans tók villingurinn úr heilbrigðisráðuneytinu, Jón Kristjánsson.

Veiking ársins: Forystumenn stjórnarandstöðunnar sögðu að brotthvarf Árna Magnússonar úr ríkisstjórn myndi veikja stjórnina, þar sem Árni hefði „staðið sig vel“. Skömmu áður höfðu sömu menn krafist afsagnar hans vegna mála framkvæmdastjóra jafnréttisstofu.

Fræðimaður ársins: Stefán Ólafsson prófessor virðist geta orðið næsti svanur.

Spámaður ársins: Halldór Ásgrímsson brá sér til Lundúna að sjá fótboltaleik milli Chelsea og Barcelona. Á forsíðu Fréttablaðsins var því slegið upp að Halldór spáði því að leikurinn færi 3-1 fyrir Chelsea. Þessi spádómur Halldórs rættist jafn vel og aðrir. Barcelona vann frækinn sigur og Halldóri til heiðurs voru skoruð tvö sjálfsmörk í leiknum.

Kvenstaða ársins: Steinunn Valdís Óskarsdóttir borgarstjóri missti af oddvitasæti Samfylkingarinnar en ungur karlmaður náði því. Ríkissjónvarpið sagði frá úrslitunum en minntist ekki orði á það að þar hefðu „konur“ misst spón úr aski sínum. Í sama fréttatíma var hins vegar þrívegis tekið fram, að konur væru „ekki nema“ svo og svo hátt hlutfall af efstu mönnum í prófkjöri Sjálfstæðisflokksins á Ísafirði sem fram hafði farið daginn áður.

NFS ársins: Stöð 2.

Sönnun ársins: „Guðmundur er hins vegar sjálfstæður penni, og hefur ekki hikað við að segja álit sitt þó það komi yfirmönnum hans varla vel, sbr. gagnrýninn leiðara nýlega um vonda málsvörn Gunnars Smára um ritstjórnarstefnu DV í kjölfar ísfirsku skandalfréttarinnar. Sú staðreynd, að Guðmundur gat birt slíkan leiðara gerði það hins vegar að verkum að ég trúði því loks að Fréttablaðið væri laust við áreiti af hálfu eigenda og æðstu yfirmanna 365-miðla“ skrifaði Össur Skarphéðinsson glaðbeittur. Á sömu stund var verið að reka umræddan Guðmund úr starfi sínu.

Súlnareki ársins: Stefán Jón Hafstein fagnaði mjög þeirri hugmynd Yoko Ono um að í borgarlandinu yrði sett upp tíu metra há upplýst súla. Stefán Jón hafði reyndar lengi verið þeirrar skoðunar að í borgina vantaði risastóran sívalning, baðaðan ljósgeislum, fullan af lofti.

Stefnubreyting ársins: Stefnu Samfylkingarinnar í virkjanamálum var breytt með tónleikum í Laugardalshöllinni.

Leynigestur ársins: Fréttablaðið sagði frá því að þakið hefði nær farið af höllinni við fagnaðarlætin þegar tónlistarmaðurinn Nick Cave kom fram á tónleikunum. Sem hann að vísu gerði ekki.

Sáttamenn ársins: Eftir að löggjafinn hafði gengið að öllum kröfum Samtakanna 78 nema einni, hvatti formaður samtakanna til þess að „leitað [yrði] sátta“ í þessu síðasta máli og fallist á gerðar kröfur þar líka. Ekki kom fram hvað Samtaka-menn hygðust slá af, til sátta.

Liðleskjur ársins: Í fyrsta skipti í mörg ár tókst Haraldi Erni Ólafssyni ekki að þramma neitt sem gæti tryggt honum nafnbirtingu í áramótaannál Vefþjóðviljans. Það eru vonbrigði fyrir hann, og þá ekki síður fyrir Ingþór sem þar með kemst ekki á blað heldur.

Leynivopn ársins: Landsbanki Íslands ákvað að beita nýrri aðferð, áður óþekktri hjá íslensku viðskiptabönkunum, og gekk undir sama nafni allt árið.

Oddviti ársins: Dagur B. Eggertsson, sem á síðasta ári lýsti því yfir að ef R-listinn myndi ekki bjóða fram til borgarstjórnar þá myndi hann sjálfur ekki gera það heldur, og sem lýsti því jafnframt yfir að hann myndi ekki ganga í Samfylkinguna, leiðir nú Samfylkinguna í nýrri borgarstjórn.

Klukka ársins: Einar Bárðarson forstjóri Nælons.

Hungur ársins: Ólafur F. Magnússon var einum hafragraut frá því að mynda vinstrimeirihluta í Reykjavík.

Krafa ársins: Maður einn, sem á í dómsmáli, skrifaði Ríkissjónvarpinu bréf eftir að Kastljósið hafði fjallað um málið, og sagðist eiga „rétt á því að um slík mál sé aðeins fjallað fyrir réttum dómstólum og þá samkvæmt þeim lögum og reglum sem um það gilda.“ Sami maður hefur undanfarin ár verið helsti eigandi hins virta fréttarits, DV, sem einmitt fylgir þeirri stefnu að um dómsmál sé einungis fjallað í dómsölum en ekki í fjölmiðlum.

Rof ársins: Björgvin Guðmundsson viðskiptafræðingur rauf þögn sína og skrifaði blaðagrein gegn ríkisstjórninni. Albert Jensen er að manna sig upp í að svara honum. Það verður átak fyrir þá báða ef úr verður ritdeila.

Skoðanakúgun ársins: Landsvirkjun styrkti Ómar Ragnarsson um 4 milljónir króna vegna baráttu hans á hálendinu.

Kjósendur ársins: Tveir bæjarfulltrúar Samfylkingarinnar í Vestmannaeyjum mættu og kusu í prófkjöri Sjálfstæðisflokksins í suðurkjördæmi.

Upprifjun ársins: Um leið og Árni Páll Árnason gaf kost á sér í prófkjöri Samfylkingarinnar rifjaðist upp fyrir honum að jú, hann hafði einmitt verið hleraður fyrir rúmum áratug þegar hann vann í utanríkisráðuneytinu. Ha nei, hann hafði að vísu ekki sagt neinum frá því, hvorki yfirmönnum sínum né öðrum samstarfsmönnum, en svona var þetta nú.

Glöggskyggni ársins: Íslenskir kynningarmenn hafa verið ötulir við að koma á framfæri jákvæðum frásögnum erlendra fjölmiðla af íslenskum athafnamönnum og fyrirtækjum þeirra. Glöggt er líka gests augað.

Ómerkingar ársins: Ekkert er að marka frásagnir danskra fjölmiðla af íslenskum athafnamönnum og fyrirtækjum þeirra. Þau skrif helgast af öfund út í Ísland og Íslendinga - sem er landlæg í Danmörku og hefur alltaf verið.