Svona fílar maður í botn

Auðæfum fylgir ábyrgð! Alveg rétt hjá kappanum.

Og síðan eru menn að segja, að Skota séu nískir?! :)

En þetta er glæsileg frammistaða.

Gefur milljarð punda til góðgerðamála

Hvað með Guðna Ágústsson?

Hann yrði fínn í þetta!

Trump leitar að frægu fólki til að taka þátt í The Apprentice

Auðvitað er Hamas á móti

ferli, sem gæti leitt til friðar. Það segir sig sjálft.

En voðalega heyrist nú lítið í Hamasvinunum, bæði í hinu sérstaka vinafélagi og á Alþingi. Það var ekki svo langt síðan, að þetta fólk vildi að við tækjum upp stjórnmálasamband við Hamasmenn. Og nú þegir það þunnu hljóðu...nema þeir, sem fara í opinbera heimsókn til Ísraels!

Olmert fagnar hugmyndum Bush en Hamas fordæma þær

Flott

Þetta er lagið. Nú er bara að halda þessu áfram og koma á sómalegu ástandi í Fatah-landi og Ísrael. En síðan er auðvitað óljóst hvað gerist í Hamasistan.

Fjöldi liðsmanna Al-Aqsa samtakanna afvopnast

Einlífi presta

Nú hlýtur að koma upp einu sinni enn spurningin um einlífi kaþólskra presta. Í fyrsta lagi virðist kirkjan eiga í smá erfiðleikum með, að réttlæta þær reglur sínar guðfræðilega. Var ekki Pétur postuli giftur?

Og þetta virðist leiða til þess, að prestar reyna að fá útrás fyrir óuppfylltar þarfir sínar með vafasömum hætti.

 

Erkibiskup biður fórnarlömb kynferðisofbeldis afsökunar

Kvikmyndastjarnan

Var að fletta nokkrum myndum, þegar ég sá eina, sem er víst screenshot úr mynd, sem kallast víst Bad Boys og skartaði Sean Penn í aðalhlutverki.

Mig langar sérstaklega að spyrja Norðanmenn og skákmenn, hvort þeir kannist við einn aðalleikarann í myndinni. Hann er sláandi líkur einum solid vini og félaga vorum, miklum eðalmanni, sem er hvers manns hugljúfi....en á sér tvífara í þessum kvikmyndatöffara.

Hver er maðurinn?

Lúx lokið

Jæja, erfiðri ferð er lokið. Gærmorguninn fór í að pakka niður og klára málin. Ég reyndi að finna símann minn, en án árangurs. Hann fannst svo þegar við vorum að fara, en ég hafði geymt honum niðrá veitingastað, eða hann dottið úr jakkanum mínum annað hvort þar inni, eða fyrir utan, þar sem var "stúderingahornið", sem ég hef rætt um áður.

Skákin byrjaði kl. 12 að staðartíma. Ég hafði engan áhuga á frekari tafmennsku og svo átti einnig við um mótherja minn, Kötu Smokinu. Þar sem hvorugt hafði mikinn áhuga á skákinni, varð jafntefli niðurstaðan.

Ég reyndi að hanga þarna smástund, en fór svo labbitúr í bæinn. Það var um 30 stiga hiti og steikjandi sól. Ekki sérlega skynsamlegt svosem, að fara svo langa göngu í fullum klæðum. En mér leiddist, satt best að segja. Ég fékk mér pizzu með spæleggi og fl. á sama stað og síðast, gekk aðeins um, og skoðaði mannlífið.

Sneri ég síðan "heim" á skákstað og skóf af mér svitabylgjurnar. Þar voru Íslendingarnir á efstu borðunum að standa sig vel og flest í gúddí. Hannes sigraði mótið, ásamt Humpy, en Héðinn varð í þriðja sæti ásamt öðrum og náði stórmeistaraáfanga. Við töluðum nokkuð saman fyrir 2 síðustu umferðirnar og ræddum hernaðaráætlunina, hvort fara skyldi "all in" með svörtu gegn Henrich og ef það myndi hepnast reyna jafntefi í síðustu, eða gera jafntefli með svörtu í 8. umferð og fara all in í þeirri níundu. Héðinn ákvað að sjá til með þetta, þetta færi allt eftir stöðunni. Þegar Henrich bauð jafntefli frekar snemma tafls með hvítu, ákvað Héðinn að þiggja og vonast eftir að fá nægjanlega sterkan andstæðing í síðustu til að eiga séns á stórmeistaranormi. Það gekk eftir, en hann hefði vísast kosið auðveldari andstæðing en stigahæsta mann mótsins.

Héðinn lék 1.e4 í fyrsta leik, en það er sjaldgæft. Upp kom Caro-kann vörn og þjarmaði Héðinn hægt og rólega að Malakhatko og fórnaði manni fyrir sókn. Síðan leiddi eitt af öðru, og upp stóð hann með sinn annan stórmeistaraáfanga í tveimur mótum.

Ég óska bæði Hannesi, sigurvegara mótins ásamt Humpy Koneru, og Héðni, sem náði stórmeistaraáfanga, til hamingju með árangurinn.

Nú, við þurftum að ná fluginu og héldum af stað um fjögur leytið, strax og Róbert var búinn með skákina sína. Við reyndum að finna veitingastað, en á þessu svæði er það lenska að loka svoleiðis stöðum á milli c.a. 2 og 6 eftir hádegi. Það pirraði okkur aðeins, en að lokum fundum við opinn stað inni í miðjum skógi í Mósel dalnum. Það var Alsbach myllan. Yndislegur staður og maturinn ofboðslega góður, segja strákarnir amk.

VIð náum síðan út á völl, dáítið laskaðir, og síðan létum við vaða beint heim frá ömurlegasta flugvelli, sem ég hef komið til, Frankfurt Hahn. En jæja, hann er víst ódýr og ekki að furða.

En maður er þó amk kominn heim.

Síðasti morguninn í Lúx

Jæja, fallegur morgunn í Lúx. Sólin brosir sínu blíðasta og veðrið er með fegursta móti. Þetta verður heitur dagur í hertogadæminu.

Dagurinn í gær var sömuleiðis fagur, en ég missti nær algjörlega af honum. Ég vaknaði frekar morkinn og ekki skánaði það þegar á leið. Ég hafði, af ýmsum ástæðum, ekki sofið mikið síðustu tvær nætur, en stóran hluta þess má rekja til atburða, sem ég hef þegar rakið hér. Og þegar leið á morguninn var ég lagstur í bælið.

Það er alltaf ömurlegt að vera veikur í útlöndum; en að þessu átti bara venjulega flensa í hlut. Grétar reddaði mér flensulyfjum og fyrirmælum frá hinni góðu konu sinni, en hún er hjúkrunarkona. En þau virtust lítið ætla að bíta á mann og hafði ég eiginlega ákveðið það, um þrjúleytið að staðartíma, að hætta keppni í mótinu. Ég hef nú séð það svartara, t.d. á mótinu í Serbíu í fyrra og þar var ég algjörlega meðvitundarlaus í síðustu umferðunum og fór niður í logum. Ég ákvað því að reyna að læra af reynslunni og gefa mótið frá mér. Og ekki var það til að hvetja mann til dáða, að hafa bæði "fúl á móti" og "fýl á móti" hangandi yfir hausnum á manni, bíðandi eftir tækifæri til að höggva í knérun, sérstaklega sá þeirra hvurs innræti varð efni til skoðanakönnunar á skákmannaspjallhorninu í gær.

En þrjóskan varð öðru yfirsterkari og mætti ég á skákstað. En þetta var tómt vesen, ég lék unninni stöðu á bjánalegan hátt niður í jafntefli amk tvisvar ef ekki þrisvar, aðallega vegna hæfileikaleysis, þreytu, hita og etv orkuleysis, en ég hafði þá ekkert getað borðað um daginn. Nú vitna ég í Bjössa Hún og segi: "Roar". Svo gerðu menn einnig á www.soccernet.com í gær, þegar sagt var frá móttökum Kananna þegar Beckham kom til LA, en skv. fréttamiðlunum voru mikil "roar" á fundinum, þegar hann var kynntur.

Nú, ég hélt heim, meðan strákarnir fóru með Fionu á local veitingastað. Allt var við það sama á Hótel Carpini, þegar kvöldmatur stendur yfir. Fólk snæði pizzur og annað á veitingastaðnum, og indversku hjónin koma með sinn stóra pott og skammta úr honum á borðinu fyrir utan hótelið. Nú hefur semsagt komið í ljós, hvers vegna sonur þeirra, sem ég tefldi við fyrir nokkrum umferðum, er kallaður "karrýkjúklingurinn". Það var semsagt ekki rasískt, eins og sérann í einhverju paranoiukasti hélt fram á Skákhorninu og hamaðist í mér fyrir, heldur af því að hann hefur, síðan hann kom hingað, haft þennan háttinn á. Í stað þess að kaupa sér mat, eldar mamma gamla karrýkjúkling handa stráknum og öðrum í fjölskyldunni og borða þau þennan góða mat fyrir utan veitingastaðinn! Semsagt, maðurinn sem hengir upp listann yfir pörunina hér á hótelinu, hefur vísast tekið eftir þessu merkilega háttalagi, en það var hann sem gaukaði þessu viðurnefni að mér upphaflega. Grétar sagðist áðan hafa náð flottri mynd af þessu og mun ég kannski henda henni hér inn síðar.

Ég hef nú fengið nánari útskýringar á deilumáli Kasparovs yngra og Héðins, bæði frá vitnum og Héðni sjálfum, en hann hefur verið hress og kátur hér í síðustu umferðum, brosað allan hringinn og verið hinn skemmtilegasti í umgengni. Af þessu má ráða, að Héðinn hafi verið í fullum rétti að kvarta við skákstjórann, og hefði hvaða skákmaður sem er gert hið sama.

En jæja, nýr morgunn. Þetta er amk síðasti dagurinn, þar sem við þurfum að aka heimskulegustu gatnamót í Lúxemborg, en þau eru þarna í Differdange. Þar mætist umferð úr öllum áttum og enginn veit eiginlega fyrir víst, hver á forgang. Mikil mildi að hafa komist þar óskaddaðir í gegn.

Ég vaknaði snemma, eftir frekar lítinn svefn, enda erfitt að sofa með stingandi augnaráð moskítóflugna á holdi sínu. Ég kálaði nokkrum þeirra með leifursnöggum karatehöggum og virðast hinar hafa flúið. En ég nennti ekki að fara að sofa aftur og fór niður í morkna morgunmatinn, sem betur fer í síðasta sinn.

Morgunmaturinn er e.t.v. stærsti mínusinn á þessu annars frábæra hóteli. Hann er alltaf eins og ekki mikið úrval. Kaffi fær maður sér (eða te), appelsínudjús stendur einnig til boða, síðan er brauð og einskonar heilhveitihorn, sem hrynur í sundur ef maður kemur í nokkra millimetra radíus frá því. Síðan er skinka, salami, smjör, mauk, ostur og svo jógúrt. Stundum ávextir eða egg. En þetta er alltaf meira og minna eins og ég er orðinn hundleiður á þessu.

En að þessu sinni var brauðið volgt. Kaffið var ekki tilbúið, en stelpan, sem alltaf er þarna á morgnana og brosir svo blítt þegar maður vígir morgunverðaróhlaðborðið nokkrum mínútum eftir að hún opnar matsalinn, laumaði á mig bolla úr kappótjínó vélinni. Ég færði mig út á "verönd" og sat þar hinn ánægðasti.

En þetta er síðasti dagurinn. Níunda umferð helst kl. 12 að staðartíma, 10 að íslenskum tíma. Síðan eigum við vísast smátíma aflögu, áður en haldið verður til Þýskalands, en við fljúgjum heim í kvöld frá Frankfurt Hahn. Vonandi stoppum við og fáum okkur smábita á sveitakránni margfrægu, Hunsrunck, sem er þarna c.a. mitt á milli Bascharage og Frankfurt.

En leiðin liggur heim, eins og svo oft áður. Og heima er best...ef maður býr í Reykjavík, annars bara næst best.

Löggan lekur?

Embætti ríkislögreglustjóra rannsakar nú hvort fleiri leka sé að finna hjá höfuðborgarlöggunni en þann, sem á sér stað á salernum hennar. Ástæðan er, að tveir meintir dópsalar sluppu með skrekkinn út af frétt sem birtist í DV og ku jafnvel hafa komið frá löggumönnunum.

En er ekki málið það, að saklausa skal sýkna og seka dæma til refsingar?

Ef þessir menn voru saklausir, var þessi leki bara hið besta mál. En ef þeir voru e.t.v. sekir en sluppu vegna formgalla eða einhverra annarra svoleiðis atriða, hefur DV klúðrað.

En hvort á í hlut, fáum við sennilega aldrei að vita, því með leka skal land byggja.

Athugar upplýsingaleka innan lögreglu

Strákurinn seigur

Jæja, ég var mjög ánægður með Hjörvar Stein í gær, þó hann hefði aðeins gert jafntefli gegn sterkum alþjóðameistara. Já, slíkar væntingar ber maður til stráksa, að maður er eiginlega hundfúll að hann vinni ekki mann, sem er eitthvað um þrjú hundruð stigum hærri!

Við notuðum tímann í gær í stúderingar á Meran-afbrigðinu, sem getur bæði komið upp úr Slavneskri vörn og Drottningarbragði. Við fórum yfir skákir mótherjans í þessu og fundum út hvaða leikjaröð myndi best henta gegn honum og fórum þar í smiðju indverska snillingsins Vishy Anands. Hjörvar með svart og réðst strax til atlögu og hóf að trufla liðsuppstillingu hvíts. Mótherji hans tefldi hratt, en ekki jafn örugglega. Hann valdi leið, sem má kalla "utan alfaraleiða",en Hjörvar lét bara vaða á kappann. Stráksi vélaði peð af meistaranum og tefldi alveg frábærlega vel. Sá maður þar handbragð skólastjóra Skákskólans, Helga Ólafssonar, sem m.a. hefur gert Hjörvar alveg grjótharðan í endataflinu (þ.e.ásamt vitaskuld meðfæddum skilningi Hjörra á skáklistinni). En svo fór þó að lokum að alþjóðlegi meistarinn náði að bjarga sér fyrir horn. Má hann kallast ljónheppninn, að hafa komist svo billega frá skákinni. En menn eru ekki alþjóðlegir meistarar fyrir ekki neitt og vísast hefur reynsla kappans vegið þyngst að lokum.

Og Hjörvar má, þrátt fyrir allt, bera höfuðið hátt. Það var alveg ótrúlegt að sjá hvernig hann yfirspilaði þennan alþjóðameistara, rétt eins og hann væri að tefla við einhvern viðvaning.

 

P.s. ég er officially hættur að skrifa frá mótinu, en get ekki á mér setið að hrósa stráknum aðeins.