Magnað - stórkostleg vísa

Fékk eftirfarandi sent frá Kokknum:    Vonandi er það öllum ljóst að upplýsingar úr sjúkraskrám eru og verða aldrei birtar á netinu né á öðrum opinberum vettvangi. Þó verður hér gerð undantekning frá þeirri reglu með samþykki viðkomandi sjúklings. Sagan er dagsönn, um það getur vefsmiður vitnað. Bóndi úr Laxárdalnum kom til læknis í Búðardal. Þegar læknirinn innti manninn eftir því hvað að honum amaði rétti hann honum blað með eftirfarandi texta:
Nú líður mér illa, lasinn er ég, margs konar kvilla merki ber ég, um allan skrokkinn frá skalla að il mér finnst ég alls staðar finna til. Þessi andskoti birtist í ýmsum myndum, - fjölbreytnin er með ólíkindum: í vindverkjum sterkum, vondu kvefi, ræmu í kverkum rennsli úr nefi, svo er þrálátur hósti og þyngsli fyrir brjósti, en beinverkir þjarma að baki og fótum, og það brakar í öllum liðamótum, þar grasserar sem sé giktarfjandi, sem almennt er talinn ólæknandi. Þá er sljóleiki í augum, en slappelsi á taugum, og svo þessi eilífa syfja, eða sárindin milli rifja, og óþægindi í einhverri mynd, oftast báðu megin við þind. Yfir höfðinu er þessi þráláti svimi, en þreyta gagntekur alla limi. Loks fylgir þessu lítill máttur, óreglulegur andardráttur, bólgnir eitlar og blásvört tunga, bronkíttis í hægra lunga. Svo safnast á skrokkinn skvapkennd fita þótt ég skeri við nögl hvern matarbita, og í sjö vikur hef ég, segi og rita, sofnað með köldu og vaknað með hita. Samt hefði ég aldrei uppphátt kvartað, ef lasleikinn væri ekki lagstur á hjartað, þar hef ég nú stöðuga stingi, sem stafa af of háum blóðþrýstingi. Og lon og don hjá læknum er ég, með litla von frá langflestum fer ég, því að lítið er gagnið að geislum, bökstrum og sprautum við svona fjölbreyttri vanlíðan og þrautum. Það ber helst við að mér batni á köflum af brúnum skömmtum og magnyl töflum. Sem sagt: ég er á eilífum hlaupum milli sérfróðra lækna og í lyfjakaupum. Já, útlitið er ekki gott. Ég þoli orðið hvorki þurrt né vott, það er að segja fæði. Og friðlaus af fjörefnaskorti til fróunar mér ég orti þetta kvalastillandi kvæði.                               Böðvar Guðlaugsson
Varla þarf að taka það fram að læknirinn gat ósköp lítið fyrir sjúklinginn gert. Höfundur ljóðsins mun vera móðurbróðir bóndans og vita þá kunnugir við hvern er átt.

Athugasemdir

[Gunnar Th. Gunnarsson, 14.2.2008 kl. 17:45]

 Snilld. Ég ætla að prenta þetta út og færa bridge-sveitarfélaga mínum þetta, en hann er læknir.