Skeinipappírssölumennska

Það hringdi í mig ágætis náungi í gærkvöldi og vildi selja mér skeinipappír. Ég fengi hann ókeypis í nóvember, ef ég myndi skrá mig. Þennan skeinipappír yrði ég að prófa.


Ég hef nú tekið ágætis syrpur á Svíanum, eins og dyggir lesendur þessa bloggs muna, en hingað hef ég ekki verið í miklum vandræðum með pappírinn. Ég á semsagt til alveg nóg af slíkum.


Það sem verst er, við þessa tegund af skeinipappír, að þar er oft innbyggð skítafýla sem oft á tíðum er yfirgengileg og veldur manni ógleði.


Þessi nýja tegund skeinipappírs er mér semsagt ekki til gleði. Mér er alveg sama þó tegundin komi út flesta daga vikunnar og fáist afhent heim til manns, ég segi bara nei takk.


Og þá breytir engu þótt hún hafi skipt um ritstjóra.


Því DV er og verður DV, hvort sem skítafýlan er af fullum styrk eða bara "light", eins og núna.