Ég missti stjórn á skapi mínu í dag

Já, það gerist stundum, en sem betur fer ekki oft. Það er einn maður í heiminum sem ég þoli ekki og mun ekki getað þolað. Hann hefur fengið endalausa sénsa, en kemur alltaf aftur með dónaskap, svívirðingar, ósannindi og óhróður um menn, og virðist hafa sérstaka ánægju af að ráðast á mig og aðra þá, sem þó hafa reynt að vera almennilegir við hann.

Það kemur að því að menn fá nóg, ekki síst þegar paranoia og æði mannsins er farið að valda vini manns ótta um lífskjaraskerðingu, og þá meina ég fjölskyldumann með ungabörn.

Hann virðist vera þeim verstur, sem reynt hafa að reynast honum vel.

Og í dag ætlaði ég að horfa á skákmót þegar umræddur maður kemur og leikur sakleysinga. Þykist ekkert kannast við að hafa gert neitt af sér. Og ekki í fyrsta skipti. Þetta er alltaf öðrum að kenna. Og ég sem óskaði honum til hamingju með 100 ára afmæli vinnustaðar hans og fékk bara til baka svívirðingar; ég væri nýnasisti og með fordóma gegn geðsjúkum. Og ég sem hafði bara óskað honum til hamingju með afmæli vinnustaðar hans. Og þetta var bara byrjunin.

Og hann kemur nú og leikur sakleysing. Það sauð á mér, því ég fylgdist úr fjarlægð með þegar vinur minn, fullur angistar, baðst vægðar af höndum þessa manns, sem hefur greinilega gaman af að koma af stað deilum og erjum, en fékk bara hlátur á móti: Gott á þig, sagði hann. Það sýnir hugarþel, sem mér líkar ekki. Já, vinur minn baðst vægðar þegar umræddur maður hótaði að kæra hann við vinnuveitandans, sem hefur verið að segja upp fólki, af því að amk eitt bréf hafði verið skrifað á vinnutíma. Og eðlilega óttaðist þessi vinur minn um starf sitt. En ofbeldismaðurinn fussaði bara og fannst þetta bara hæfilegt á fjölskylduna og ungabörnin, þau yrðu að taka afleiðingum gerða fjölskylduföðurins. Og vinur minn þessi var að svara leiðindum þessa manns og missti sig dálítið.

Maður þessi sagðist síðan nýlega, í bloggi sínu, auðvitað ekki hafa látið verða af þessari hótun, að klaga í yfirmanninn. En við þennan vin minn sagðist hann hafa klagað hann...Því fer tvennum sögum.

Já, ég missti stjórn á skapi mínu og sagðist finna skítafýlu úr munni hans og kallaði hann aumingja að hegða sér svona. Ég hefði mátt velja sterkari orð. En ég rauk síðan á dyr til að segja ekkert meira.

Kom síðan inn skömmu síðar og sat þar í friði og spekt, þegar umræddur maður kom fram og byrjaði að hreyta á mann  orðum. Ég sagðist ekki ætla að tala við hann, en hann hélt áfram, og áfram, að hreyta í mig ónotum, meðan ég sat og þagði, uns ég að lokum snappaði.

Auðvitað á maður ekki að missa stjórn á skapi sínu. Ég get svosem þolað að þessi maður ráðist á mig með svívirðingum og dónaskap. Þar á ég margra ára reynslu að baki og er ýmsu vanur. En ég uni ekki að sjá hann ráðast að vinum mínum - og það fleiri en einum á síðustu misserum - með þessum hætti, hvað þá fjölskyldu eins þeirra.

En þessi maður er eini maðurinn í heiminum sem mér er illa við. Ég myndi frekar vilja vera með Osama bin Laden og herdeild af Hamas liðum á eyðieyju en þessum manni. Með hinum fyrrnefndu yrði þó amk friðsælt... :)

Athugasemdir

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 24.6.2007 kl. 15:45]

Voða er þetta ljót saga. Með kynni mín af þér verð ég að segja að þú átt samúð mína alla. Svona menn eru því miður til. Það er oftast eitthvað að heima fyrir hjá þeim. Ekki getur verið gaman að vinna á 100 ára stofnuninni með svona æsingamanni.

[Snorri Bergz, 24.6.2007 kl. 17:31]

Já, svona er þetta. En það skrítna er, að maður þessi er með skemmtilegri mönnum þegar hann er "í lagi", og hann meinar vel, en margir hafa áður meinað vel með hörmulegum afleiðingum.