Ég vil líka treysta löggunni...

...og geri það reyndar. Ég hef enda lítið að óttast svosem, enda Íslendingur, hvítur á hörund og afar lítið áhugasamur um lögbrot. Ég hef aðeins tvisvar fengið sekt fyrir að brjóta umferðarreglur, svo ég muni, annað skiptið ók ég á 61 km hraða, þar sem hámarkshraði var 50 km, og hitt skiptið lenti ég í árekstri og fékk sekt fyrir að brjóta lög um biðskyldu. Síðan var ég stöðvaður fyrir að fara yfir á gul-rauðu og voru þar fjórir lögreglumenn inn í "van"-bíl. Sá þeirra, sem "yfirheyrði" mig var þá svo dónalegur, að hinir veifuðu leik áfram. Ég hefði kært þann mann alveg hiklaust, hefði ég fengið sekt.

Ergo: ég er því ólíklegur til að valda lögreglunni miklum vandamálum. En stundum virðist það ekki duga. Ég nefni til dæmis söguna, sem ég sagði um daginn af vinu mínum, sem fékk á sig nokkrar gusur vegna húðlitar síns, og síðan er sagan um 19 ára stúlkuna, sem var lúbarin af löggunni, eftir að hafa verið tekin í misgripum á skemmtistað og hent út á götuna með látum.

Engu að síður treysti ég löggunni ágætlega. Flestir lögreglumenn sinna starfi sinni mjög vel. En innan um eru rotin epli.

Embætti ríkislögreglustjóra gerir athugasemd við fréttaflutning