Samfó að missa sunnanvindinn

Jæja, sterkasta vígi Samfó er fallið. Suðurlandið komið heim. En skrítið finnst manni, að Framsókn skuli jafnvel vera á niðurleið í Suðurkjördæmi!

Samfylkingin missir tvo menn á Suðurlandi, Framsókn einn og Frjálslyndir einn.

Sjálfstæðisflokkurinn fengi því fimm kjördæmakjörna þingmenn í kjördæminu, Samfylkingin fengi 2 þingmenn og Framsóknarflokkurinn og Vinstri grænir fengju einn þingmann hvor flokkur. Á yfirstandandi kjörtímabili hefur Samfylkingin 4 kjördæmakjörna þingmenn í kjördæminu, Sjálfstæðisflokkurinn hefur þrjá, Framsóknarflokkurinn hefur tvo og Frjálslyndi flokkurinn einn.

Jæja, svona er þá staðan. Gaman að þessu!

Sjálfstæðisflokkur bætir við sig tveimur þingmönnum í Suðurkjördæmi

Ný skoðanakönnun Fréttablaðsins - stjórnin bætir við sig fylgi!

Jæja, tók þetta af www.visir.is

Samfylkingin og Vinstri græn eru nánast með jafnt fylgi í nýrri skoðanakönnun Fréttablaðsins. 20,3 prósent segjast myndu kjósa Samfylkingu en 19,7 prósent segjast myndu kjósa Vinstri græn. Miðað við þetta fengi Samfylking fjórtán menn kjörna á þing en Vinstri græn þrettán.

Formenn flokkanna tveggja eru báðir bjartsýnir. „Þetta er ágætis útkoma hjá okkur. Við erum á uppleið aftur miðað við síðustu mælingu. Vonbrigðin eru þau að of miklar líkur eru á því að ríkisstjórnin haldi velli því að kraftarnir dreifast svo mikið. Það er stemning fyrir breytingum í vor," segir Steingrímur J. Sigfússon, formaður Vinstri grænna.

„Ég er sannfærð um að Samfylkingin er á mikilli siglingu, ég hef fundið það bæði á fólki og í landshlutakönnunum sem gerðar hafa verið, þannig að ég held að þessi könnun sé bara undantekningin sem sannar regluna," segir Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, formaður Samfylkingarinnar.

Sjálfstæðisflokkur mælist enn sem áður stærsti flokkurinn og segjast nú 41,2 prósent myndu kjósa flokkinn. Hann fengi því 29 þingmenn kjörna.
Framsókn bætir svolítið við sig og mælist fylgi flokksins nú 10,4 prósent og hann fengi sjö þingmenn kjörna. Jón Sigurðsson, formaður Framsóknarflokksins, segir flokksmenn hafa haft fylgisaukningu sterkt á tilfinningunni. „Þetta er í samræmi við þróun í skoðanakönnunum fyrir réttum fjórum árum. Mér finnst á þessu að fylgið sé farið að koma fram." Í könnun Fréttablaðsins 24. apríl 2003 mældist Framsóknarflokkurinn með 12,8 prósenta fylgi.

Fylgi annarra flokka mælist innan við fimm prósent og er þeim því ekki úthlutað þingsæti. 4,0 prósent segjast myndu kjósa Íslandshreyfinguna, 3,2 prósent styðja Frjálslynda flokkinn og 1,2 prósent styðja Baráttusamtök eldri borgara og öryrkja.

Jæja, vinstri stjórn í pípunum? Einmitt það já. Sósíalistaflokkarnir ekki að meika það. Sjálfstæðisflokkur með 29 þingmenn og Framsókn sjö. Hvað segja kommar og afturhaldskommar nú?

Auðvitað er þessi könnun ekki viðurkennt af sumum, en jæja, skoðanakönnun fyrir því. Sjálfstæðisflokkurinn virðist nú vera að festa sig í yfir 40% fylgi í skoðanakönnunum. Það veit á gott. Og Framsókn að koma til baka.

Og Frjálslyndir og Íslandshreyfingin koma ekki manni inn!

En stjórnin fær a.m.k. aukinn þingstyrk, kjósi stjórnarflokkarnir að starfa saman áfram.

 

Verður Bill Clinton farandsendiherra?

Ok, en fyrir hverja? Hustler og Playboy? Ok, þetta var óþarfi!

En nú er kosningabaráttan kominn í full swing. Hillary Clinton og Barúk Ósama eru líklegust til að hljóta útnefningu Demókrataflokksins. Guiliani og McCain ku berjast um útnefningu Repúblikana. Persónulega spái ég, að Hillary og Guiliani mun berjast um forsetaembættið (eða vona það amk). Þá er mér eiginlega sama hvor sigrar, en myndi þó sjálfur kjósa Hillary, hefði ég kosningarétt í USA, ekki af því að hún sé endilega betri kandidat en Guiliani (sem ég hef mætur á), heldur af því að með í pakkinum kemur eiginmaður hennar, William Jefferson.

Ok, mér fannst Bill Clinton vera ágætis forseti. Það voru ýmiskonar "aukamál", sem einkum settu svip sinn á forsetatíð hans, en ekki hin eiginlegu embættisverk hans.

Ég var einmitt starfandi um stundarsakir hjá bandarískri alríkisstofnun þegar Lewinsky málið kom upp. Um það var mikið rætt á kaffistofum og kaffiteríum bandaríska ríkisins, og sýndist þar sitt hverjum. Flestir voru þó sammála um, að Clinton hefði staðið sig vel í embætti, en ágreiningurinn stóð um ímynd hans og persónu í kjölfar ásakana um framhjáhald og fleira svoleiðis.

Ég lenti reyndar í töluverðu veseni þarna úti vegna þess, að ég þótti ekki nógu PC (politically correct). Ég sagði brandara stöku sinnum um Lewinsky málið, og það mátti víst ekki. M.a. kom þessi, þegar ég drakk þetta ógeðslega instant kaffi í kaffistofu The Center for Advanced Holocaust Studies: "This coffee is like a cigar: It's better than nothing, but not as good as the real thing." Ég var þá kallaður inn til sjéffsins og beðinn að hafa mig hægan. Ég reyndi, en það gekk ekki alveg. En persónulega fannst mér þetta mál vera fáránlegt allt saman. Auðvitað á forsetinn að hegða sér skikkanlega, en mér fannst of mikið gert úr þessu. Þá fannst mér Hillary vera "bitch", en álit mitt á henni hefur aukist verulega síðan þá.

Bandaríski demókrataflokkurinn er, að mörgu leyti, mjög nálægt Sjálfstæðisflokknum í stefnumálum, og mun nær en t.d. Repúblikanaflokkurinn. Það er því ekki hægt að segja, að þar fari einhver sósíaldemókrataflokkur, enda eru viðmiðin milli hægri og vinstri öðruvísi í USA en víðast hvar annars staðar.

En aftur að William Jefferson Clinton. Ég efast ekki um, að hann gæti orðið góður farandsendiherra. Hann gæti t.d. miðlað málum í deilum á alþjóðavettvangi, þeas ef USA vill halda áfram að starfa sem alheimslögga. Hann nýtur virðingar víðast hvar í heiminum, kemur vel fyrir og er hrifinn af SS pulsum.

Auðvitað myndu einhverjir nöldra: Aha, forsetinn að búa til starf fyrir eiginmanninn, en ég held þó, að fáir muni nenna að standa í slíku til lengdar, enda þarf William ekki á starfi að halda, enda ku hann hafa ágætis eftirlaun og fær vel greitt fyrir hvern fyrirlestur, sem hann heldur.

Að mínum dómi verður forsetaparið Hillary og William Clinton besti kostur Bandaríkjamanna í komandi forsetakosningum.

Vill nýta vinsældir Clintons til að bæta ímynd Bandaríkjanna