Sjálfsmorðsárás og þegar ég missti af sprengjustrætó

Jæja, þá er þetta byrjað aftur. Islamic Jihad enn og aftur á ferðinni. Fyrir okkur, sem hafa komið að slíkum vettvangi eða jafnvel sloppið "naumlega" úr slíkri árás, er þetta ekki fagnaðarefni. Og þetta verður auðvitað ekki til að auka líkur á friði í þessum heimshluta. 

En það var fyrir ellefu árum síðan, að ég var ásamt öðrum að skipuleggja ráðstefnu þarna suðrí Jerúsalem. Ég kláraði minn hluta á miðnætti, aðfaranótt sunnudags, þegar ráðstefnan átti að hefjast. Komst ég síðan heim einhvern veginn, nánast skreið upp þessar 120 tröppur að blokkinni, komst í rúmið og steinlá. Vekjaraklukkan byrjaði síðan að glamra kl. 6 að morgni. Ég skreið framúr, en nennti hreinlega ekki að fara á fætur strax og ná strætó í bæinn. Hafði hreinlega ekki orku í meira. Fór síðan beint upp í. Liðið varð að meika morguninn án mín, enda engin sérfræðistörf óunnin, bara að hengja upp, raða stólum og svo framvegis.

Ég man ekki hvað klukkan var, þegar síminn hringdi heima og samstarfskona mín andvarpaði af feginleik þegar ég svaraði að lokum. Málið var, að strætóinn sem ég tók yfirleitt, en ekki alltaf, á morgnana, hafði sprungið í loft upp í miðbænum og fjöldi manna látist. Þar var sprengjumaður á ferð. Mér brá óneitanlega, enda hefði ég vísast tekið þennan vagn í bæinn, hefði ég nennt á lappir, eða strætó nr. 20, sem fylgdi sömu leið í bæinn en lagði af stað 5 mín seinna. En síðan kom í ljós, að sprengjan sprakk einni stoppustöð eftir að ég hefði ÖRUGGLEGA farið út.

Það var þó lítil huggun. Ég hefði því setið í sprengjuhlöðnum vagni marga kílómetra. En hefði vísast sloppið, því eins og DV lagði mér í munn: "Ekki verður feigum forðað né ófeigum í hel komið." Þetta sagði ég aldrei, þegar DV hringdi í mig, heldur Sigurdór blaðamaður. En þetta urðu ummæli vikunnar og voru tileinkuð mér, merkilega nokk.

Mér var síðar sagt, að þetta eintak DV hefði samasem selst upp, en það hefur varla verið vegna fréttarinnar, heldur hins, að mínir fögru fótleggir voru opinberaðir á forsíðunni. En svona gengur lífið

En nú var sprengt í Eilat, einum albesta sumarleyfisstað í Miðausturlöndum. Þessi staðsetning hlýtur að vera til þess ætluð að benda á, að í Ísrael er enginn óhultur frá sprengjum þessara hryðjuverkahópa.

(Myndin til hægri er tekin fyrir framan Faðir vorið á íslensku, þar sem það hangir í "Faðirvorkirkjunni", sem á að hafa verið reist á þeim stað, þar sem Jesús kenndi drengjunum tólf "Faðirvorið".)

Sjálfsmorðsárás í Ísrael

Davíð og Samfylkingin

Merkilegt er þetta allt saman. Samfylkingin var stofnuð sérstaklega til höfuðs Davíð Oddssyni, en síðan, þegar Davíð er farinn, kemst flokkurinn í tilvistarkreppu og fylgið hrynur. Og nú, þegar allt er í kalda koli hjá Samfó, ISG rúin trausti (amk trausti þingflokksins) og flokkurinn með, og jafnvel Jón Baldvin heggur í knérun, koma þjóhnappakratarnir fram og reyna að mynda skjaldborg um foringja sinn.

Ég skil þetta ekki alveg, en þegar maður reynir að ræða þetta við þjóhnappakratana, byrja þeir bara að tala um Davíð Oddsson, hátt matvælaverð eða Byrgismálið. Mikið óskaplega hljóta kratarnir að hafa borið óttablandna virðingu fyrir Davíð, úr því í fyrsta lagi að flokkurinn var stofnaður honum til höfuðs og leiðtogi hans sér Davíð í hverju horni, og þjóhnappakratarnir líka.

Og nú vita kratarnir ekkert hvað gera skuli, þegar Davíð er hættur í stjórnmálum. Þá er tilvist þessa stefnulausa afturhaldskommatittaflokks orðin tilgangslaus. Ekki nema þjóhnappakrötunum takist að finna sér nýjan óvin til að sameinast um. En hefði ekki verið sniðugra að sameinast um einhver stefnumál. Þjóðin hafnar Samfó ekki vegna þess, að flokkurinn sé of pólítískur, heldur hins, að hann sé ekki nógu pólítískur. Það er ekki nóg að grundvalla flokk á andúð við annan flokk; það þarf að hafa pólítískar lausnir fram að færa. Og ESB er engin lausn.

Nú lágu Danir í því

Vona ég. Þetta var óskamótherji minn í 8-liða úrslitum. Ekki af því að Danir væru lélegri en hin liðin, heldur held ég að þeir henti okkur betur en t.d. Spánverjar. Og hvorki áttum við raunhæfan möguleika á að mæta Rússum/Ungverjum eða Króötum, sem eru greinilega með besta liðið á mótinu, þótt óvíst sé, hvort það dugi þeim til sigurs.

En leikurinn við Dani er annað og meira en bara leikur tveggja frændþjóða, þetta er slagur upp á líf og dauða, og þar að auki barátta litla og stóra bróður, frjálsa þjónsins og herragarðseigandans. Og eftir sóðaskap danskra í garð íslenskra útrásarfyrirtækja og banka, trúi ég ekki öðru en að landsliðið muni verja heiður landans. Önnur slík orrusta mun eiga sér stað milli Pólverja og Rússa, en Rússar kúguðu meiri hluta Pólverja um aldir, ja amk tvær aldir.

En nú er bara að taka Dani og hefna síðan gegn Pólverjum (eða svæfa rússneska björninn). En þessar þjóðir eru sýnd veiði en ekki gefin.

Danir verða mótherjar Íslands í 8-liða úrslitum