Hefur Morgunblaðið lítið "sjálfsálit"?

Ég segi hér:

Morgunblaðið er besta blað á Íslandi. Mbl.is er besti fréttavefur landsins, og þótt víðar væri leitað.

En Morgunblaðið segir hér á blogginu, að:

Bloggfærslan er alfarið á ábyrgð skrifanda en endurspeglar ekki á neinn hátt skoðanir eða afstöðu mbl.is, og Morgunblaðsins.

Aha, ef fullyrðing mín hér að ofan, endurspeglar "ekki á neinn hátt skoðanir eða afstöðu mbl.is, og Morgunblaðsins", hlýtur blaðið að hafa mjög lítið sjálfsálit.

Ég held, að Moggamenn þurfi að endurskoða þetta og segja, að bloggin hér "þurfi ekki að endurspegla....", því það er orðið svolítið þreytt, að það sé alveg sama hvað menn blogga hér á blog.is, Mogginn er alltaf á öndverðri skoðun!

Leslie Lynch King jr. látinn

Hann fæddist Leslie Lynch King jr. í Omaha, Nebreska, 14. júlí 1913, en áður en hann fagnaði sínum fyrsta afmælisdegi höfðu foreldrar hans skilið. Móðir hans giftist þá aftur, manni að nafni Ford. Hann tók þá upp nafnið Gerald Rudolff Ford, eftir stjúpföður sínum. Ford varð ágætis íþróttamaður og komst á íþróttaskólastyrk til University of Michigan, þar sem hann lauk BA-gráðu. Hann hélt áfram námi og kláraði laganám við Yale-háskólann.

Ford þjónaði í bandaríska flotanum á tíð síðari heimsstyrjaldar. Við heimkomuna hellti hann sér út í stjórnmálin með heimssýn, sem þótti full frjálsleg. Fyrir stríðið höfðu Repúblikanar almennt verið einangrunarsinnar, þjóðernissinnaðir, þröngsýnir og nánast fastir í þeirri heimsmynd, sem þróast hafði í lok fyrra stríðs. Ford kom með nýjan og ferskan andblæ inn í stjórnmálin, ásamt mörgum öðrum af hinni nýju kynslóð stjórnmálamanna. Í þeim krafti sínum hlaut hann ágæta kosningu til fulltrúardeildar Bandaríkjaþings 1948 fyrir Michigan og sat í því embætti til 1973. Þá hafði hann verið leiðtogi Repúblikana í fulltrúadeildinni frá 1963. Árið 1973 var bandarískt samfélag klofið, m.a. vegna Víetnam-stríðsins og mannréttindabaráttu minnihluta hópa. Og Richard Nixon, Bandaríkjaforseti, var í vandræðum vegna Watergate-málsins. Nú gerðist það, að Spiro Agnew varaforseti sagði af sér og var þá Ford skipaður varaforseti, sá fyrsti, sem ekki hafði verið sérstaklega kosinn í það embætti. Ári síðar, 1974, sagði Nixon af sér og Ford tók við. Hann varð þá einnig fyrsti forsetinn, sem ekki hafði verið kosinn.

Ford-stjórnin annaðist brotthvarf Bandaríkjahers frá Víetnam og hafði í kjölfarið mikil áhrif á þá þíðu, sem komst á milli stórveldanna tveggja um þessar mundir. En hann hafði kefli að fótum sér. Annars vegar var hann harðlega gagnrýndur fyrir að veita Richard Nixon, fráfarandi forseta, sakaruppgjöf og einnig fyrir að ná ekki tökum á verðbólgunni. Bandarískt efnahagslíf var óvenju illa statt og var forsetanum vitaskuld kennt um, þótt ástæður þess hafi ekki síður verið þær, að Demókratar réðu fulltrúadeild Bandaríkjaþings og höfðu þar mikinn meiri hluta. Tilraunir Fords til umbóta strönduðu því á þinginu, þar sem Demókratar komu í veg fyrir helstu breytingar, stundum til þess eins að höggva í forsetann. 

Fulltrúadeild Bandaríkjaþings rak öfluga stjórnarandstöðu og tókst jafnframt að koma allri sökinni á forsetann, þegar í ljós kom, að efnahagslífið var á hraðri niðurleið. Því fór svo, 1976, að Ford beið lægri hlut fyrir Jimmy Carter, Demókrata frá Suðurríkjunum. (Heimild: Wikipedia)

Undirritaður hefur tvisvar setið námskeið um sögu Bandaríkjanna, fyrst hér heima hjá Bergsteini Jónssyni heitnum, en síðar við Háskólann í Leicester í Englandi. Í síðari skiptið var nokkuð rætt um forseta Bandaríkjanna, kosti þeirra og galla. Mér er það sérstaklega minnisstætt, þegar kennarinn, maður að nafni Bailey (ef ég man rétt) ræddi um forsetakosningarnar 1976 og sagði eitthvað á þá leið, að aldrei fyrr hafi jafn vanhæfir menn verið í framboði til forseta. Kannski hef ég tekið þetta inn á mig, en ég er, eftirá að hyggja, eiginlega sammála honum. Carter var hvorki búinn persónutöfrum Ronalds Reagans né gáfum Williams Clintons. Ford var á svipuðum slóðum, en virðist þó hafa verið persónulega betur útbúinn en Carter, sem að mínum dómi var og er ekki mikið ofan á brauð.

En Ford náði því, að verða elsti forseti Bandaríkjanna og var rúmum mánuði eldri en Ronald Reagan, þegar hann lést nú 26. desember 2006, 93 ára að aldri.

Gerald Ford fyrrverandi Bandaríkjaforseti látinn

Góð frétt um Wilson Muuga

 http://www.intermost.ru/news/82515/

Þetta er eitt það merkilegasta, sem ég hef séð um strand Wilson Muuga. Ég birti svo hér að neðan gamla mynd af Wilson Muuga.

 

Megrun eftir jólin: Auðveld leið fyrir alvöru karlmenn til að missa kíló

Ekkert mál. Ég missti 1 kíló í dag.

Ég.....

....snyrti bara bringuhárin.  

 

 

Eitthvað er verulega rotið í Túrkmenistan

Bíðum aðeins við: af hverju þarf að velja þá, sem mega bjóða sig fram. Hvurslags bananaríki er þetta?

Sex forsetaframbjóðendur valdir í Túrkmenistan

Alltaf sami áróðurinn í RUV

Jæja, enn á ný skýst áróðursútvarp PLO fram á sjónarsviðið, nú með merkilegum fréttum frá jólahaldi í Betlehem, þar sem Ísraelar eru gerðir að skotspæni, eins og venjulega, og fyrir fréttunum ber RUV formann PLO-félagsins og setur engar athugasemdir við málflutning hans, sem að venju er hlutdrægur og áróðurskenndur.

Nú, jæja, Ísraelar hindruðu víst aðgang pílagríma að Betlehem, skv. Sveini! Merkilegt, því ferðamálaráðuneyti Ísraels var með non-stop áætlunarferðir til Betlehem með pílagríma.

Geta þessir áróðursmeistarar á fréttastofu útvarps ekki leyft okkur að vera í friði frá þessum stanslausa anti-Ísrael áróðri þeirra á sjálfum jólunum?

En nú loksins átta ég mig á því, að það er orðið of seint að einkavæða RUV. Fréttastofa útvarps hefur a.m.k. fyrir alllöngu skipt um eigendur. Sveiattan. En eins og Jónas Kristjánsson sagði eitt sinn: "Óþverrinn smitar". Já, hann smitast frá fréttastofu útvarps.

Aðferð til að lækna menn af vondum fíknum?

Ætli þetta megi ekki líka nota á:

• fótboltafíkla
• spilasjúklinga
• dópista
• sósíalista
• KR-inga
• nöldurskjóður
• umferðardóna

osfrv?

Telja sig hafa fundið leið til að stöðva löngun í áfengi

Bethune 2006

Jæja, þá er áramótaveislan framundan. Akkúrat fyrir ári síðan var ég um borð í Flugleiðavél á leiðinni til Lundúna. Þaðan hélt ég til Hastings, á suðurströnd Englands, og tók þar þátt í elsta og frægasta skákmóti í heimi. Þar gekk mér vel, heilt yfir litið, þó ég hafi klúðrað málum að lokum og misst af áfanga að alþjóðlegum meistaratitli í skák. En koma tímar, koma ráð.

Nokkrir félagar mínir úr skákinni eru nú staddir við ferjuhöfn í eða við Dover, á leiðinni yfir sundið. Stefna þér á að taka þátt í opnu skákmóti, sem fer fram í bænum Bethune í Frakklandi. Meðal þeirra er Björn Þorfinnsson, af Löngumýrarættinni, en hann er einmitt á myndinni hér til vinstri, en hún er tekin þegar við sóttum Moskvu heim 2003.

Af um hundrað keppendum eru strákarnir á topp 30, eins og meðfylgjandi þátttökulisti gefur til kynna:

1	g	FEDORCHUK Sergey A.	2599 F	SenM	UKR	IDF	Les Echecs de Vincennes
2	g	L'AMI Erwin	2593 F	SenM	NED
3	g	SHCHEKACHEV Andrei	2561 F	SenM	RUS	IDF	Echiquier de Meaux Beauval
4	g	BURMAKIN Vladimir	2559 F	SenM	RUS
5	g	DEGRAEVE Jean-Marc	2551 F	SenM	FRA	HNO	Orcher la Tour
6	g	SAVCHENKO Stanislav	2532 F	SenM	UKR	PRO	Marseille Duchamps
7	m	NINOV Nikolai	2500 F	SenM	BUL	CAZ	La Tour Hyéroise
8	m	TISSIR Mohamed	2490 F	SenM	MAR	IDF	Echiquier de Meaux Beauval
9	m	ABERGEL Thal	2474 F	SenM	FRA	IDF	Chess 15
10	m	GHARAMIAN Tigran	2467 F	SenM	FRA	NPC	Lille Université Club Echiquier du Nord
11	g	GRABARCZYK Miroslaw	2463 F	SenM	POL	PRO	Marseille Duchamps
12	m	GLADYSZEV Oleg	2463 F	SenM	RUS	LOR	Club d'Echecs Metz Fischer
13	f	FELLER Sebastien	2424 F	MinM	FRA	IDF	Evry Grand Roque
14	m	FOISOR Ovidiu Doru	2422 F	SenM	ROM	DSA	Echiquier Grenoblois
15	m	VAN DER STRICHT Geert	2414 F	SenM	BEL	CHA	Reims Echec et Mat
16	m	FOISOR Cristina Adela	2401 F	SenF	ROM	DSA	Echiquier Grenoblois
17	m	MARHOLEV Dimitar	2391 F	SenM	BUL	CAZ	La Tour Hyéroise
18	m	SIMON Olivier	2388 F	SenM	FRA	IDF	J.E.E.N. Paris
19	m	THORFINNSSON Bragi	2387 F	SenM	ISL
20		SWINKELS Robin	2379 F	CadM	NED
21	m	GIFFARD Nicolas	2372 F	Vet	FRA	IDF	Cavalier Bleu Drancy
22	f	BJORNSSON Sigurbjorn	2335 F	SenM	ISL
23	m	FOISOR Sabina-Francesca	2326 F	CadF	ROM	DSA	Echiquier Grenoblois
24	f	JOSSIEN Arnaud	2322 F	SenM	FRA	NPC	L'Echiquier Cappellois
25	f	THORFINNSSON Bjorn	2317 F	SenM	ISL
26	f	LE QUANG Kim	2305 F	SenM	BEL	IDF	Bagneux
27		MORELLE Ludovic	2297 F	SenM	FRA	IDF	Echecouen
28		JOSSIEN Remy	2263 F	SenM	FRA	NPC	L'Echiquier Cappellois
29		KJARTANSSON Gudmundur	2246 F	JunM	ISL

 

Óvinir ríkisins?

Ég hef verið að glugga í bók Guðna Th. Jóhannessonar, Óvinir ríkisins, nú síðustu daga. Bókin er að mörgu leyti mjög athygliverð og að mínum dómi ein af bestu bókum ársins. Ég hef svosem ekki mikið við hana að athuga, fræðilega, enda skortir mig gögn og þekkingu á ákveðnum atriðum, sem þar eru rædd. Þegar ég les fræðibækur sagnfræðinga set ég mig jafnan í ákveðnar stellingar; sumum treysti ég ekki til að hafa unnið vinnuna sína, jafnan af fyrri reynslu, en öðrum treysti ég og les bókina án þess að hafa smásjá á vinnubrögðum og efnisinnihaldi. Guðni er einn þeirra, sem ég treysti til að fara með rétt mál, þ.e. ég treysti vinnubrögðum hans og heilindum Það mál er því afgreitt.

En mér finnst samt vanta svolítið framan á bókina, t.d. erlendar skýrslur um íslenska kommúnista frá því snemma á þriðja áratugnum, þar sem m.a. íslensk stjórnvöld eru vöruð við starfsemi þeirra. En auðvitað getur enginn sagnfræðingur fundið allar heimildir. Þetta atriði skiptir þó engu máli fyrir samhengið.

En mig langar til að draga hér fram gamlan pistil, sem ég skrifaði fyrir löngu, en hafði aldrei fyrir að birta. Hann kallaði ég þá DRAUMSÝN KOMMÚNISTA og birti hér óbreytta.

Á fjórða áratugnum komst í tísku að líta í austurveg. Gerska ævintýrið var í upp­sveiflu og skó­sveinar stálbóndans í Kreml streymdu hverjir á fæt­ur öðrum austur til Bjarma­lands. Í kennslustofum Kominterns fengu föngu­­legir ungir Íslendingar uppfræðslu í fagnaðarerindi sósíalismans og út­breiðslu þess til föður­húsa sinna. Nokkrir Íslendingar sóttu til að mynda Lenín-skól­ann í Moskvu þar sem mönnum var kennt að skipuleggja og reka undir­róðurs­starfsemi og vopnaskak hvers kyns. Aðrir sátu í Vestur-há­skólanum svo­kallaða (KÚNMZ) og lærðu þar marxísk fræði og annað mis­jafnlega gagn­­legt. Sovét-Ísland var draum­ur margra mætra manna og þegar þeir losn­­uðu loks við timbur­menn byltingar­innar afréðu þeir að stofna sér­stakan komm­­ún­ista­­flokk á Ís­landi 1930, þótt vitaskuld hafi háu herrarnir í Moskvu orðið að sam­þykkja ráða­haginn fyrir sitt leyti. Mark­mið komm­únista­flokks­­ins var að koma á sósíalísku skipulagi á Íslandi í stíl við það sem reist hafði verið á rústum rúss­neska keisara­dæmisins.    Markmið íslenskra kommúnista komu mjög skilmerkilega fram í rit­deilu Ein­ars Olgeirssonar við Jónas frá Hriflu á fjórða áratugnum. Deildu þeir félag­ar­nir hart um samvinnustefnu og kommúnisma og þá þjóð­félags­gerð sem fylgis­­­menn hvorrar stefnunnar um sig lögðu fram á vett­vangi stjórn­­mála. Í síð­ustu svargrein Einars fjallaði hann um fram­tíðarsýn komm­­ún­ista fyrir Ís­land. Þar boðaði hann þjóðnýtingu, aukin út­gjöld rík­is­­ins, auk­­in viðskipti við sósíal­ísk eða hálf-sósíalísk lönd, út­rýmingu frjálsr­ar sam­­keppni, „inn­rætingu” æsku­lýðs­ins, ríkis­­einkasölur, erlendar lán­­tökur og fleira í þeim moll.[1] Hann taldi einnig að alþýðan þyrfti ekki að óttast auð­magnið í land­inu en  

[ú]rhrakið úr íslenzkri auðmannastétt kemur til með að beita öllum ráðum, allt frá skemmdarverkum… og til vopnaðrar uppreisnar, ef það þorir… Vopn­uð upp­reisn auðvaldsins gegn lýðræðinu, — líklega studd frá Þýska­landi, er vafa­laust langhættulegasta formið, sem mótspyrna auð­valdsins gegn lögum og rétti lýðræðisins getur tekið á sig. — En það er um leið lang­hættulegasta formið fyrir auðmannastétt Íslands.[2] 

En hvernig átti alþýðan að ná völdum? Jú, með því að sameina vinstri flokk­ana þrjá: Kommúnistaflokkinn, Alþýðuflokkinn og Framsóknar­flokk­­­­inn undir stj­órn kommúnista. En galli var á gjöf Njarðar. „Alþýðu­flokk­ur­inn og Fram­sókn þurfa að losna við ótt­­ann af hringa- og banka­valdinu, flokks­principið í emb­ætta­veitingum, yfir­hylm­inguna með af­brot­­um sinna manna, yfirdrottn­unar­afstöðuna til alþýð­unn­ar og met­ing­inn og misklíð­ina milli flokkanna…[og] verj­ast spillingunni í þeim sjálf­um.”[3] Þegar slíkum hrös­unarhellum hefði verið rutt úr vegi myndi öfl­­ug vinstri stjórn undir for­ystu kommúnista taka völdin á Íslandi. En hvað svo? Hvað myndi ger­ast ef kommúnistar kæmust til valda?    Einar Olgeirsson ímyndaði sér að alþýðuflokkarnir þrír næðu völdum á Ís­landi í kosningum 1942. Næstu árin færu í framkvæmd sósíalískrar at­vinnu­­stefnu í ætt við búskap Kremlarbóndans. Að lokinni fyrstu fimm ára áætlun­inni, árið 1947, væri ástand þjóðfélagsins orðið breytt: 

Undir stjórn þessa sameinaða flokks alþýðunnar hafði Ísland upplifað slík­ar fram­farir að engin dæmi þektust þess fyrri í sögunni. Landinu hafði ver­ið ger­breytt úr landi, þar sem atvinnuleysi, gjaldeyrisvandræði, fá­tækt og basl ríkti og í land þar sem stórkostlegur iðnaður starfaði á grund­velli al­mennr­ar virkj­unar fossanna og hagnýtingar hinna auðugu fiski­miða… Land­­búnaðurinn var orð­inn gerbreyttur… Aðbúnaður verkalýðsins hafði ger­breyst… 

Síðan yrðu kosningar haldnar hið sama ár. Efnahagur landsins væri í blóma, bænda­flokkurinn hættur störfum og  

Íhaldsflokkurinn var horfinn, nokkrir af forsprökkum hans höfðu verið gerðir landrækir fyrir landráð, en leyfarnar af flokknum leystust upp, eftir að heildsalar og stóratvinnurekendur hurfu úr sögunni… Stétta­mun­ur­­inn var horfinn, svo stéttaflokkar voru ekki lengur til og ekkert rúm fyrir þá í hinu sósíalistíska þjóðfélagi. Að vísu höfðu nokkrir fjár­glæfra­menn sem flúðu af landi til Lund­úna árið 1940, þegar Lands­bank­inn varð gjaldþrota og öll óstjórn valda­klík­unnar varð þjóðinni opinber, — gef­­­ið úr blað er­lend­is og ráðist á hinn sam­ein­aða flokk alþýðunnar og sak­­­að hann um ein­ræði, af því að hann var eini stjórn­málaflokkurinn í land­­­­inu, — og höfðu þessir menn reynt allskonar spellvirki, einu sinni tek­­­­ist að eyðileggja Sogs­stöðina um stundarsakir, en einkum þó reynt með erlendu fé að magna flokk gegn alþýðunni í landinu, en aldrei tek­ist.[4]

Þetta var nú líka draumurinn í Sovétríkjunum og sjá menn langa þrauta­sögu þjáninga og harðstjórnar. En Íslendingar lærðu ekkert af mis­­­tökum annarra. Stefna íslenska Kommúnistaflokksins var því að koma á fót sams­­konar skipu­lagi og ríkti í Sovétríkjunum þegar Íslend­ingar hefðu komist „gegnum erfiðleika lýð­ræðisins til sósíalisma.”[5] Ís­land skyldi því verða ólýðræðis­legt sósíalistaríki að sov­éskri fyrirmynd. Þetta var hin nýja lífssýn sem Íslendingum var boðin í krepp­­­unni og margir aðhylltust. Og til að reyna að koma því á koppinn seldu menn Öxar við ána úr landi og fluttu inn internasjónalinn. Trúnaður þessara rauðleitu byltingarsinna var fyrst og fremst við Sovétríkin og stálbóndann í Moskvu. Íslensk vitund hafði nú vikið fyrir marx-stalínískri alþjóða­hyggju í hugum margra og fór þeim fjölgandi sem hugsuðu svo.    Hefði draumsýn Einars Olgeirssonar orðið að veruleika myndi Ísland hafa orðið að litlu sovétríki. Reynsla þjóða sem lentu undir stálhæln­um geta gefið vísbendingar um hvernig staðið hefði verið að málum hér á Íslandi. Mannréttindi hefðu verið afnumin í sovéskum stíl, efnahagur lands­ins eyði­lagður með vonlausum efnahagsstefnum og aðgerð­um stalín­ism­ans. Síðar meir, eftir stríðið, hefðu síðan rússneskar hersveitir komið til lands­ins til að „verja Íslendinga” gegn ágangi „heimsvaldasinna”. Og eins og í öðrum fylgi­ríkjum Sovétmanna hefðu kannski verið flutt hing­að kjarn­orku­vopn, „í varnarskyni”.  Og þetta óskuðu sér og boðuðu sömu menn og síðar mögl­uðu einna mest gegn hersetu Bandaríkjanna á Íslandi og kjarn­orku­víg­búnaði Atlantshafsbandalagsins! Það er víst ekki sama hver er, Jón eða séra Jón. 

Kannski voru þessir menn óvinir ríkisins...eða a.m.k. óvinir þjóðarinnar, úr því þeir óskuðu henni þess, að komast undir kúgun og áþján morðóðra glæpamanna úr austurvegi? En sú draumsýn, sem kommúnistar höfðu 1938, var auðvitað ekki sú sama og þeir höfðu 1968, og enn síður 2006. En var réttlætanlegt að hafa eftirlit með starfsemi þeirra? Það er auðvitað spurning, sem erfitt er að svara. Slíkt hlýtur að hafa verið bundið við persónur og aðstæður. Hvað snerti harðlínukommúnista, tel ég það réttlætanlegt, miðað við það hugarfar, sem þá var ríkjandi. Hafa ber í huga, að þessir menn höfðu þá stefnu, beint eða óbeint, að selja Ísland á vald erlends einræðisríkis, sem hafði fram að því ekki sýnt neitt það af sér, sem réttlætt gæti slíka hollustu. Vestrænar ríkisstjórnir munu hvarvetna hafa haft eftirlit með starfsemi kommúnista og ekki að ósekju. Og af hverju ekki hér? En þó voru ekki allir þeir, sem tóku þátt í starfsemi herstöðvarandstæðinga í raun og veru kommúnistar. Ég get skilið eftirlit með starfsemi Sósíalistaflokksins, meðan hann var sem harðsvíraðastur, en hvað snertir herstöðvarandstæðinga, fæ ég ekki skilið hvaða ástæður lágu þar að baki. En auðvitað er auðvelt að fletta fingur nú í dag, þegar andrúmsloftið er frábrugðið því sem var. En þeir, sem í dag gagnrýna þessar hleranir af sem mestu móði, verða að hafa í huga, að kommúnistar höfðu stefnu, sem bæði hættuleg hagsmunum ríkis og þjóðar; það fyrrnefnda vildu þeir færa á vald annars ríkis; setja Ísland í einskonar "Sovétbandalag". Og sömu menn, og/eða pólítískir arftakar þeirra eru nú fremstir í flokki þeirra, sem berjast gegn Evrópusambandinu, sem er einskonar póstmódernísk útgáfa af gömlu Sovétblokkinni. Ég verð að viðurkenna, að ég sé lítinn mun. En gott að íslenskir sósíalistar skuli hafa áttað sig á þessu; betra fyrr en síðar.

[1]  „Leið íslenzku þjóðarinnar úr gjaldþroti auðvaldsins til velmegunar sósíalismans” Réttur XXII (1937),  1-25.

[2]  Sama heimild, 31-32.

[3]  Sama heimild, 25.

[4]  „Kosningar á Íslandi sósíalismans” Þjóðviljinn, 16. janúar 1938.

[5]  „Leið íslensku þjóðarinnar”, 28.

 

 

Úlfur í sauðargæru

Já, lítill jólafriður í Landinu helga. En mikið er ræða patríarksins þunnur þrettándi, þar sem gleymir að geta þess, sem raunverulega er að gerast í Landinu helga, a.m.k. hvað snertir kristna menn í Landinu helga.  Hann sagði m.a. í viðtali:

Christians are part of Palestinian society, and the Palestinians are Christians and Muslims. No one is going to flee because of Islamic influence, but because of the lack of work, or the political tension provoked by the curfew. But there is no Muslim persecution of Christians, and in fact they share the same hope of one day having an independent state.

Ég hef nýlega rakið hið gagnstæða. Kristnum mönnum fjölgar í Ísrael, en fækkar stöðuglega á svæðum Palestínumanna, enda sitja þeir víða undir ofsóknum, stundum jafnvel alvarlegum og fyrir opnum tjöldum. Þeim er skelfilega mismunað undir stjórn PLO og Hamas; það er aðal ástæðan fyrir því, að þeir flýja umvörpum. Michel Sabbah var að ljúgja. Hann hefur áður lofað árásir íslamskra öfgamanna, réttlætt sjálfsmorðsárásir, og hegðað sér fyrst og fremst eins og liðsmaður palestínskra öfgahreyfinga, ekki kaþólsku kirkjunnar. Hann hefur ekki falið and-semítískar tilhneigingar sínar og hvatt til þess, að Ísrael verði eytt, og notaði m.a. jólaprédikun sína 2000 til þess arna. Prédikarnir hans eru jafnan fyrst og fremst pólítískar, eins og prédikanir íslamskra klerka. Báðir nota púltið til að koma pólítískum áróðri sínum áleiðis; báðir segja í aðalatriðum það sama. Báðir enduróma stefnu hinna háu herra í Ramallah og Gasa: Sabbah ómar stefnu Fatah, íslömsku klerkarnir virðast flestir hallari undir Hamas. Þetta er farið að minna á Þýskaland nasista, þegar stóru kirkjurnar báðar endurómuðu nær aðeins það, sem nasistarnir leyfðu þeim -- og voru jafnvel nokkuð sáttar við svoleiðis kenningar. En boðskapurinn er að gruni til hinn sami, hvort sem í hlut eiga prelátar í Berlín 1936 eða Betlehem 2006.

 

Fordæmdi innbyrðis átök Palestínumanna