Frakkar vakna

Löngu tímabært. Frakkar verða að fara að átta sig á því, að heimurinn snýst ekki um Frakkland eins og hann gerði á tíð "Ancien Regime". Mjög fáir skilja neitt í frönsku og jafnvel þeir sem hafa lært eitthvað í skóla eiga erfitt með að tala málið nema með búsetu þar í amk nokkra mánuði. Ég veit um fólk sem heitir því að fara aldrei aftur til Frakklands, því þarlendir annað hvort kunni ekkert í ensku eða vilji ekki tala ensku: "Ef þú vilt koma til Frakklands, skaltu tala frönsku við okkur" var m.a. sagt einu sinni.

Frakkar verða bara að átta sig á breyttri stöðu. Í Austur-Evrópu þar sem franska var víða "þriðja erlenda mál", á eftir rússnesku og þýsku, hefur enskan nú tekið við sem a.m.k. annað mál, ef ekki fyrsta, og franskan dottið niður.

Og frönskukennsla hefur minnkað.

 Ég tók frönsku í síðasta bekk grunnskóla og tók síðan 7 áfanga í frönsku í MH. Var nú ekkert sérlega áhugasamu, en kláraði þó. Fór síðan nokkrum mánuðum síðar til Parísar á skákmót. Jújú, ég gat lesið frönsku blöðin, merkilegt nokk, en dáldið erfiðara reyndist að tala málið. Síðar bjó ég með franskri stelpu í nokkra mánuði á stúdentagörðunum...við töluðum alltaf saman á ensku.

Því gerðist það oft, þegar maður fór í búðir, að ég talaði á ensku, sem afgreiðslufólkið skildi (með herkjum amk) og svaraði mér á frönsku, sem ég skildi með herkjum. Sniðugt kerfi...en fáránlegt.

En vonandi stendur þetta allt til bóta.

 

Aukin enskukennsla í frönskum skólum