Einn af bröndurum Össurar

Brandarakallinn Siggi Sverris, a.k.a. Kokkurinn, emailaði mig áðan og spurði mig hvort ég búi ekki svo vel að eiga á tölvutæku formi brandarann um Össur og skjaldbökuna. Ég hafði sett hann hér á bloggið fyrir meira en ári síðan og stóðst ekki mátið að endursegja hann hér af þessu tilefni, ekki síst þar sem samstarfsfélagsar Briddskokksins koma hér við sögu:

 

Málavextir voru þeir, að Össur var víst staddur í París á umhverfisráðstefnu, í þá gömlu góðu daga. Með honum var aðstoðarmaður hans, (held það hafi verið Árni Páll síhleraði), og fóru þeir út á veitingastað á milli funda og pöntuðu sér skjaldbökusúpu. Tíminn líður og ekkert gerist, og þjóninn gefur þeim vín hússins í sárabætur fyrir töfina. En tíminn líður, og líður, og ekkert gerist. Össur sendir þá Árna fram í eldhús, að athuga hvað sé eiginlega að gerast.

Árni gengur að hurðinni og sér inn um "kýraugað" hvað kokkurinn er að reyna að hrista skjaldbökuna út úr skelinni, en ekkert gengur. Aha, þar er komin skýringin á töfinni. En Árni hefur ráð undir hverju rifi og gengur inn, réttir kokkinum saxið, leggur skjaldbökuna á borðið og biður kokksa að vera tilbúinn að höggva hausinn af skjaldbökunni. Jája, kokkurinn hlýðir þessum skrítna útlendingi.

Árni treður þvínæst puttanum á kaf í þarminn á skjaldbökunni og rekur hún þá hausinn undan skelinni og kokksi heggur hann af. Hann spyr síðan Árna, hvar hann hafi lært þetta trix. Árni tekur kokkinn með sér að dyrunum, bendir á Össur og segir:

"Sérðu þennan feita þarna með Amish skeggið?"´

"já" svarar kokksi.

"Hvernig heldurðu", bætir Árni nú við, "að ég hnýti á hann þverslaufuna?"

Ég varð bara að segja þennan. Það er auðvitað algjör snilld, að stjórnmálamaður skuli þora að segja svona um sjálfan sig! Klappbroskall fyrir húmoristann með Amish skeggið.