Sjálfsmorðsárás og þegar ég missti af sprengjustrætó

Jæja, þá er þetta byrjað aftur. Islamic Jihad enn og aftur á ferðinni. Fyrir okkur, sem hafa komið að slíkum vettvangi eða jafnvel sloppið "naumlega" úr slíkri árás, er þetta ekki fagnaðarefni. Og þetta verður auðvitað ekki til að auka líkur á friði í þessum heimshluta. 

En það var fyrir ellefu árum síðan, að ég var ásamt öðrum að skipuleggja ráðstefnu þarna suðrí Jerúsalem. Ég kláraði minn hluta á miðnætti, aðfaranótt sunnudags, þegar ráðstefnan átti að hefjast. Komst ég síðan heim einhvern veginn, nánast skreið upp þessar 120 tröppur að blokkinni, komst í rúmið og steinlá. Vekjaraklukkan byrjaði síðan að glamra kl. 6 að morgni. Ég skreið framúr, en nennti hreinlega ekki að fara á fætur strax og ná strætó í bæinn. Hafði hreinlega ekki orku í meira. Fór síðan beint upp í. Liðið varð að meika morguninn án mín, enda engin sérfræðistörf óunnin, bara að hengja upp, raða stólum og svo framvegis.

Ég man ekki hvað klukkan var, þegar síminn hringdi heima og samstarfskona mín andvarpaði af feginleik þegar ég svaraði að lokum. Málið var, að strætóinn sem ég tók yfirleitt, en ekki alltaf, á morgnana, hafði sprungið í loft upp í miðbænum og fjöldi manna látist. Þar var sprengjumaður á ferð. Mér brá óneitanlega, enda hefði ég vísast tekið þennan vagn í bæinn, hefði ég nennt á lappir, eða strætó nr. 20, sem fylgdi sömu leið í bæinn en lagði af stað 5 mín seinna. En síðan kom í ljós, að sprengjan sprakk einni stoppustöð eftir að ég hefði ÖRUGGLEGA farið út.

Það var þó lítil huggun. Ég hefði því setið í sprengjuhlöðnum vagni marga kílómetra. En hefði vísast sloppið, því eins og DV lagði mér í munn: "Ekki verður feigum forðað né ófeigum í hel komið." Þetta sagði ég aldrei, þegar DV hringdi í mig, heldur Sigurdór blaðamaður. En þetta urðu ummæli vikunnar og voru tileinkuð mér, merkilega nokk.

Mér var síðar sagt, að þetta eintak DV hefði samasem selst upp, en það hefur varla verið vegna fréttarinnar, heldur hins, að mínir fögru fótleggir voru opinberaðir á forsíðunni. En svona gengur lífið

En nú var sprengt í Eilat, einum albesta sumarleyfisstað í Miðausturlöndum. Þessi staðsetning hlýtur að vera til þess ætluð að benda á, að í Ísrael er enginn óhultur frá sprengjum þessara hryðjuverkahópa.

(Myndin til hægri er tekin fyrir framan Faðir vorið á íslensku, þar sem það hangir í "Faðirvorkirkjunni", sem á að hafa verið reist á þeim stað, þar sem Jesús kenndi drengjunum tólf "Faðirvorið".)

Sjálfsmorðsárás í Ísrael