Heimsótt lönd

Rakst á slóð hér á blogginu og fylgdi henni eftir. Gaman að sjá þetta svona myndrænt.
create your own visited countries map or vertaling Duits Nederlands Og "Visited States"
create your own visited states map or check out these Google Hacks.

Rasssærið ljúfa

Það hlýtur að vera ágætt að fá milljónir á mánuði fyrir að sitja á bossanum og horfa á fótbolta.

Spurning hvort stráksi ætti ekki að flytja sig um set til liðs þar sem hann fær að spila?

Eiður kom ekkert við sögu í sigri Barcelona

Bútur úr gömlu bréfi

Eftirfarandi frásögn er kafli úr gömlu bréfi, sem ég sendi heim til Íslands 1995, þegar ég var við nám í Miðausturlandafræðum við Hebreska háskólann í Jerúsalem. Þá bjó ég ásamt öðrum sagnfræðingi í einskonar fræðimannaíbúð við Arlazorov stræti í Rechavia hverfinu, en áður hafði Golda Meir forsætisráðherra búið þarna, og NIxon komið til kaffidrykkju í litla eldhúsinu.

En hér kemur kaflinn:



Mér finnst alltaf gaman að koma heim að loknum degi. Heima er best. Stund­­um þurfti ég þó að berjast fyrir tilveru minni. Fyrir utan húsið var ýmis gróð­ur og þar bjuggu hundruðir býflugna og annarra óæskilegra kvikynda. Ein þeirra gerði sér lítið fyrir og flaug upp í nefið á mér og hef ég haft kvef nær allar götur síðan. Hins vegar vandist ég fljótt Doberman-hundinum á neðri hæð­­­inni. Hann virtist hættulegur en var víst sauð­mein­laus þegar á hólminn var kom­­­inn. Hann líktist mér ótrúlega mikið. Ekk­ert nema kjafturinn. Í það minnsta truflaði hann mig lítið nema fyrst. Þá stökk hann á móti mér með lát­um og hræddi úr mér hálfa líftóruna. Hinn helminginn á ég enn og gæti hans eins og sjáaldurs augna minna.Annars var garðurinn minn líkari dýragarði, zoo, en venjulegum hús­garði. Hús-dýra-garður? Auk hundsins, býflugna og einstaka fugla var hann heimili villikatta. Í Jerúsalem eru þús­undir villikatta í hluta­störfum hjá sorpeyðingarstöð borgarinnar. Þeir finn­ast einkum í og við rusla­tunnur og borða þar til agna allt ætilegt. Síðan þakka þér fyrir matinn og breima fram á nætur. Fyrstu næturnar gat ég lítið sofið fyrir katta­­breimi. En það vandist. Kettir þessir merkja sér svæði. Ekki veit ég hvort þeir kasta af sér á tré eða veggi en ­mæri hvers kattasvæðis eru vel varin þegar óboðinn gestur vogar sér þar innfyrir. Uppáhaldskötturinn minn var læða sem lá oft við útidyra­dyrnar hjá mér. Ég kastaði stundum í hana matar­af­göngum. Ég kall­aði hana Guðrúnu Á. Símonar og var hún farin að svara því nafni að lok­um og kom mjálmandi að fótum mér og nuddaði sér þar, uns einhverjir matarafgangar féllu á steypuna. Vinkona hennar og félagi í breimkórnum var aðeins yngri. Ég kallaði hana Björk. Annars er hin raunverulega Björk afar vin­sæl í Ísrael. Sömu viku og Post kom út fór hún beint upp í annað sæti ísr­aelska vin­sældalistans. Aðeins HIStory Mikjálls Djakksonar seldist í stærra upp­lagi þá vikuna. Oft þegar ég sagðist vera íslenskur kink­uðu menn kolli. Aha, frá Björklandi. En annars átti sér stað coup d’etat í garðinum mínum í maímánuði. Þá hurfu Guðrún Á. Símonar og Björk af vettvangi og tveir högnar komu í stað­ þeirra. Bubbi og Megas hétu þeir. Síðan bætt­ist við sá þriðji, að ég held. Ég vissi aldrei hvort sá væri högni eða læða, en kallaði kött þann í öllu falli Stefán Hilmars­son. Alls staðar hittir mað­ur fyrir einhverja Íslend­inga.

En helsta plágan í garðinum var mauraógnin. Múhameð og Allah segja í Kóraninum og arabískum helgisögum að Salómon konungur í Ísrael hafi stundum setið að spjalli með ísraelskum maurum. Ég reyndi að feta í fótspor kóngsins en var líklega ekki nógu góður í hebreskunni til að skilja þá. Ég þorði sjaldan að skilja eftir matvæli í ólokuðum um­búðum af ótta við mauraárás. Á eldhúshillu átti ég sykurpoka sem var með smá rifu á einum stað. Þegar ég svo þurfti að nota sykur úti í kaffi auðfúsu­gestar var það um seinan. Pokinn var fullur af maurum. En annars voru þeir mein­lausir. Stundum þegar ég lá úti á svölum um laugardagshádegið komu þeir í kurteis­is­­heim­sókn. Fyrst fylltist ég viðbjóði en fljótlega var mér farið að standa á sama. Þeir máttu skríða yfir mig ef þeim sýndist. Þarna kynnt­ist ég tveim­ur maura­tegundum. Þeir svörtu eru sauðmeinlausir en teg­und­in með rauða höfuðið aðeins leiðinlegri. Rauða kúlan á hausnum var glansandi, en undir hökunni voru hár og broddar. Rauðhausar bitu mig stund­um svo undan sveið en bit þeirra er þó ekkert hættulegt. Minntu mig svoldið á Steingrím Joð...:)

 Stundum skriðu maurarnir um svefn­­her­b­ergis­­gólf­ið mitt. Mér stóð yfirleitt á sama um slíkar heimsóknir þótt ég hefði tekið því illa einn morgun­inn að vakna með mauraherdeild á á­breiðunni. Allt á sér takmörk. Kvöldið áður hafði ég verið að borða popp­korn í herberginu og skilið leifarnir eftir í skál í einu horn­inu. Og vísast höfðu einhver korn skoppað á gólfið. Morgun­inn eftir var gólfið komið á hreyfingu. Ég leit niður og sá svarta depla hreyfast til og frá. Morgun­matur í maura­ríki. Þetta var nú misnotkun á gestrisni minni svo ég stökk fram í eldhús, sótti mauraspreyið mitt og dreifði eitrinu um allt gólf­ið. Síð­an sáust ekki maurar í herberginu. Sóðaskapur ekki heldur.  Þarna hafði ég víst drepið nokkur þúsund vondra Indverja og bakað mér reiði Vishnús.

Upphitunin skipti öllu máli

Já, upphitunin hjá Halla á BK-kjúklingi er svo sannarlega betri en engin!

Mikilvægur sigur Akureyringa

Fríkuð hjón

og hafa (fjárhagsleg) efni á því.


En voðalega eru þau skrítin, þegar á heildina er litið, eins og alþjóð hefur fengið að fylgjast með hin síðari ár.

Viktoría með nýtt tattú

Kaupthing Rock?

Æ, nei, ég held ekki. Kaupthing auglýsir ekki á svartröndóttum búningum og er því ekki undir bölvun eins og Northern Rock.

Er allt á niðurleið á Íslandi?

Af spjöldum sögunnar IV: Persaveldi

Persaveldi   Persar höfðu löngum lifað frumstæðu og friðsömu bændalífi á svæðinu milli Mesópótamíu og Indusdals, gróflega þar sem nú er suðurhluti Írans. Þeir fluttust til landsins um svipað leyti og Medar, í annarri bylgju íranskra landnema. Medar námu lönd í norðvestri, en Persar í suðri, við strönd Persaflóa. Af þeim voru Medar löngum sterkari og héldu þeir velli þrátt fyrir ásókn Assýringa og annarra stórvelda Mesópótamíu.


Ríki Meda varð þó ekki að stórveldi fyrr en á tíð Kýaxaresar konungs (625–585 f. Kr.), sem sigraði Skýþa, hina hefðbundnu óvini Meda í norðri og þandi veldi sitt inn í Assýríu. Veldi Meda var þó veikt heima fyrir og steypti Kýrus II., helsti höfðingi Persa, syni Kýaxaresar af stóli og ríkti í þrjátíu ár frá 559. Hugmyndafræði Kýrusar var einföld: Ég ætla að sigra heiminn, hvað sem það kostar. Í skjóli léttvopnaðra og hraðskreiðra riddarahersveita munaði ekki miklu að honum og afkomendum hans tækist það ætlunarverk.

Persar voru indó-evrópumenn, sem töluðu mál sem líktist mjög sanskrít og byggðu að mörgu leyti á hinni fornu Veda-menningu frá Indlandi. Land Persa var þó síður en svo kjörið til búsetu. Strandlengjan var nánast hafnlaus og líttbyggilegir fjallgarðar þöktu stærstan hluta landsins. Byggðin takmarkaðist að mestu við nokkra fjalladali, sem höfðu lítil samskipti sín á milli. Það hafði fyrst og fremst verið vegna þessara landfræðilegu annmarka, að Persar höfðu aldrei sameinast í eitt ríki, heldur látið duga að vera í bandalagi við Meda, eða öllu heldur leppar þeirra.


Kýrus byrjaði á því að sigra Krösus konung í Lýdíu, og lagði síðan undir sig flest borgríki í Litlu-Asíu um 546. Sjö árum síðar réðist hann á Babýlon og lagði veldi Babýloníumanna undir sig. Jafnframt leyfði hann Gyðingum að snúa heim og hjálpaði þeim við að endurreisa Jerúsalem.


Sonur Kýrusar, Kambýses II. (529-522) hélt landvinningum föður síns áfram. Hann þandi Persaveldi enn norðar og sigraði Egyptaland árið 525, allt suður til Núbíu. Eftirfari hans, Daríus I. (521-486) komst til valda að lokinni borgarastyrjöld og hélt verki forvera sinna áfram. Hann lagði undir sig Indusdal 513 og gerði grísku ríkin Þrakíu og Makedóníu að skattlöndum.


Síðari stjórnarár Daríusar einkenndust þó af styrjöldum við Grikki, sem ógjarnan vildu beygja sig fyrir hinu framandi valdi.

Persnesk menning blómstraði á tíð Daríusar, byggingaframkvæmdir voru stórfenglegar og margs kyns félagslegar framfarir áttu sér stað. Höfuðborgin Persepolis og Elamítaborgin Súsa voru á þessum tíma mestu stórborgir heimsins.


Um 650 f. Kr. kom fram spámaðurinn Saraþústra, sem endurvakti hin fornu trúarbrögð Persa og urðu þau ríkistrúarbrögð Persaveldis frá og með stjórnartíð Daríusar. Samkvæmt þeim var Ahura Mazda hinn mikli höfuðguð, sem öllu réði, en þurfti þó að berjast við hinn illa Ahriman, sem líkist helst Set í egypsku goðafræðinni. Saraþústra leit því svo á, að öll framvinda mannlífs væri barátta á milli góðs og ills, og færði Daríus þessa hugmyndafræði inn í stjórnskipun landsins. Þannig væri hann sjálfur fulltrúi Ahura Mazda, en óvinir Persa væru erindrekar Ahrímans. Taldi hann, að flestir guðir annarra þjóða væru í hirð Ahura Mazda, nema þeir sem óvinaþjóðir Persa tilbáðu, en þeir væru undirsátar Ahrimans. Daríus lagði því áherslu á virðingu fyrir trúarbrögðum annarra, þó einkum Gyðinga og annarra þeirra, sem töldust hollir þegnar og nýtir í baráttunni gegn hinu illa.  


Daríus skipti Persaveldi í 20 héruð (satrapies), sem höfðu mikla sjálfstjórn undir valdi héraðshöfðingja (satrap). Skattlagning byggðist á nefskatti, sem greiðast skyldi í gulldaríum, gjaldmiðli Persíu. Hlutverk höfðingjanna var að halda úti fastaher, sem sinna skyldi þörfum ríkisins á ákveðnum svæðum eða leggja til hermenn í herferðir konungsins. Jafnframt bar þeim að halda uppi lögum og reglum, svo sem á konungsbrautunum (þjóðvegum) sem lágu vítt og breitt um ríkið. Ennfremur höfðu þeir það hlutverk að útvega mannafla í þegnskylduvinnu við framkvæmdir ríkisins.  

 Daríus lést í miðjum undirbúningi herferðar gegn Grikkjum árið 486 og tók þá Xerxes I. (486-465) við völdum. Hinn nýi konungur barði niður uppreisnir Egypta og Babýloníumanna, en hafði ekki roð við Grikkjum, sem hröktu Persa frá Evrópu. Í kjölfar grísku herferðanna, sem lauk 479, risu margir héraðshöfðingjar gegn konungi, sem hafði eftir það fullar hendur við að tryggja vald sitt.


En frá tíma Xerxesar var Persaveldi risi á brauðfótum. Hann hóf einnig að daðra við austræna menningu og fyrr en varði hafði þetta fyrsta heimsveldi Indó-evrópskra manna tekið upp siði og venjur nágrannaríkjanna, svo sem hvað snerti samskipti konungs og þegnanna. Xerxes varð því guðlegur einvaldur að hætti konunga í Egyptalandi og Mesópótamíu.


Persar litlu löngum á Grikki sem óvini sína og komst í raun ekki á friður milli þeirra fyrr en um 330, þegar Alexander mikli lagði Persaveldi að fótum sér.

Bilun

Grey stelpan virðist vera endanlega komin yfirum. Hlýtur að vera gustuk að loka hana inni. Hún virðist ekki vera í sambandi við veruleikann.

Sakaði mömmu sína um að sænga hjá kærastanum

Groundhog Day

Maður getur aldrei séð Punsúto'ney Fil með réttum augum eftir myndina Groundhog Day.

En ég velti fyrir mér hvernig Fil getur gert sig skiljanleg við hattakallana.

Tóm della allt saman...nema hvað mig grunar að niðurstaðan sé rétt!

Punxsutawney Phil spáir vetri enn um sinn

Þrír í klefa

Er það ekki full mikið? Væri ekki betra að hafa hámark tvo saman í klefa. Það virðist full þröngt að setja þrjá saman í einn klefa. Er það ekki?

Þrír í fangaklefa vegna óspekta