Svona menn á að taka af lífi

Punktur.

Nauðgaði dóttur sinni mörg hundruð sinnum

Bjarni og markið

Ok, þetta var leiðinlegt, en ekki í fyrsta skipti að lið Guðjóns Þórðarsonar skorar með þessum eða svipuðum hætti. Man einhver eftir KR - FRAM?

En hitt er svo annað mál, að Keflvíkingar misstu sig illilega og fá enga samúð frá mér vegna þessa af þeim ástæðum. En þeir svarthvítu í Spurs búningnum hljóta að hafa gaman að þessu.

 

 

Bjarni þurfti lögreglufylgd

Í Lúx 1. dagur

Jæja, þá er maður búnað jafna sig eftir ferðalagið, amk aðeins.

Við fórum fimm saman frá Íslandi í morgun; ég, Róbert Harðarson Lagerman, Rúnar Berg og síðast en ekki síst hinn ungi Hjörvar Steinn Grétarsson og faðir hans, Grétar Finnbogason.

Eins og áður sagði gekk allt vel. En það voru þreyttir ferðalangar sem komu til Bascherage, eða hvað sem þetta þorp heitir eiginlega.

Klukkan var akkúrat fjögur þegar við fjórum renndum í hlað á Hotel Carpini, ég, Hjörvar og Grétar og Voffinn okkar. Voffinn var skilinn eftir í bílastæðinu, en við fórum inn. Ég fékk semsagt fínt herbergi og mun stærra en double room þeirra. Meðfylgjandi var stærsta salerni sem ég hef séð fylgja einstaklingsherbergi og er salernið sjálft t.d álíka stórt eins og single herbergi á sumum hótelum. Og djúsí sturtan! Ohh, maður er mjög ánægður með allt saman, só far. Og niðri er ofurflottur veitingastaður. Maður prófar hann kannski á morgun.

En gamall óvinur var kominn á stjá. Það hefur fylgt manni að ganga ekki heill til skógar á skákmótaferðum. EInhvern veginn þreytist ég illa við svona ferðalög. Nú var það einn ljótur hausverkur sem skaut upp kollinum; var reyndar viðráðanlegur lengi vel, enda er ég ýmsu vanur. En ágerðist þegar á leið. 

Ég fór í skoðunarferð um svæðið hér,smástund gangandi í rigningunni og fann "mollið". Í kjölfarið fékk ég nýtt nick, "Marco Bergz" eða "Snorri Póló". En þetta var nú engin snilld, þorstinn kennir þyrstum manni að finna næsta supermarkað.

VIð fórum að borða á ágætis stað í kvöld. Við flestir pöntuðum okkur solid T-bone steik. Grétar pantaði hana "a la ljónin", þ.e. "rare", við Hjörvar vildum "medium", en RB (en svo er Rúnar Berg kallaður-- eða var kallaður, nú köllum við hann bara Ragga Bjarna) vildi "well done". Við höfðum ekki borðað mikið þegar í ljós kom, að ekki var allt með felldu. Steikur okkar Hjörra voru eins og nýspýttar úr einhverri blóðnösinni, en Rúnar fékk c.a. medium. Við kvörtuðum því og fengum nýja steik hver. Eftir 1/3 af blóðsteik og meðfylgjandi góðmeti var ég orðinn nokkuð solid, en hin steikin, sem kom í staðinn, var það djúsí að ég fór langt með að klára hana líka....og er á bullandi móral.

En nautið er fallið og vel það.

Síðan fóru strákarnir að skoða sig um, þeir fjórir og Voffi de la Passat, en ég var orðinn mjög þreyttur og slæmur í höfðinu, svo ég fór upp á herbergi. Ég hafði byrjað að taka upp úr töskunum, en dottið í rúmið og steinrotast. Var síðan vakinn um 10 leytið af mótshöldurum, sem vildu bjóða mann velkominn.

Ok, ég staulaðist niður, enda með von um að Fiona sjálf væri mætt, sem er ein þeirra skákkvenna, sem njóta mikilla vinsælda meðal ungra, íslenskra skákmanna. Það er ekki hægt að útskýra af hverju, menn þurfa bara að sjá. En ég staulaðist fljótlega upp aftur, enda frekar illt í hausnum. Og engin Fiona. Nú mun Bjössi Þorfinnsson segja "roar", eins og birnir gera oft.

En honum til heiðurs skal ég nefna að við Íslendingarnir keyrðum framhjá merkilegum sveitapöbbi á leiðinni hingað. Hann heitir Hunsrunk og hlýtur að vera mjög merkilegur, þó ekki sé nema nafnsins vegna.

Jæja, á morgun verður hvíld, stúderingar með Hjörra og síðan setningarathöfn í kastalanum í Differdange, þar sem mótið verður haldið. Vonandi verð ég búnað koma nautinu aftur út í náttúruna þegar að þeim hildarleik kemur.

Áfram Ísland.

Komið til Lúx

Jæja, þá er maður kominn upp á Hótel Carpini, Lúxemborgarveg nr. eitthvað í Bascharage. Ég er með solid einstaklingsherbergi sem er bæði stærra og betra en triple herbergið, sem Grétar og Hjörvar fengu. Róbert og Rúnar Berg eru á hóteli aðeins ofar í götunni.

Ferðin út gekk svosem ágætlega. Við komum til Frankfurt Hahn c.a. á áætlun og fengum okkar þar snæðing. Maður lék sig hafa það að smakka pizzuna þarna en skellti í sig vænum insúlínskammti til að redda málum. Sko, ég vann á pizzastað í den. Ég veit hvað er sett í deigið.

En síðan tókum við bílaleigubíl til Lúx. Grétar fór létt með aksturinn, enda hafði hann yfir að ráða solid GPS tæki sem sagði okkur hvaða leið ætti að fara. Erum með Voffa Passat og rétt komumst allir fyrir þarna.

Jæja, klukkan orðin 6 hér í Lúx og við þrír á Hótel Carpini erum að fara til stóru strákanna með raflostið, Rúnars og Róberts, en meðalhæð þeirra er vel yfir 1.90. Förum við síðan út að snæða og sjáum svo til. Ég laumaðist reyndar út í "mollið" áðan og keypti mér fjöltengi. Nú get ég haft ísskápinn, tölvuna og gólfviftuna í sama horninu, við skrifborðið.

Ég er amk ánægður með aðstöðuna, enda er mitt herbergi, eins og áður sagði, mjög stórt, með inteneti, ísskáp osfrv.

Jæja, farinn í mat, segi betur frá þessu síðar.

Morgun á veröndinni

Jæja, klukkan að verða fjögur og hér situr maður í morgunblíðunni, þó kaldara sé núna, en síðustu morgna. Veröndin brosir sínu blíðasta og kaffibollinn er vel staðsettur á harðplastborðinu. Úff, ég heyri rúmið kalla til mín, en ég verð að sýna viljastyrk.

Eftir 20 mínútur c.a. verð ég sóttur og framundan er akstur út á flugvöll. Þar tekur við hefðbundin bið og rúnt um flugstöðina. Síðan verður flogið til Frankfurt Hahn og þaðan tekinn bílaleigubíll til Lúxemborgar. Framundan er Kaupþing open, velsterkt skákmót í einhverju þorpi. Kaupþing er aðal styrktaraðili mótsins og hjálpaði okkur strákunum með þátttökuna. Takk.

Maður er eiginlega ekki farinn að hlakka til enn. Of mikið hefur verið að stússa undanfarið, enda bar þetta brátt að og maður rétt náði að klára helstu mál, áður en maður staulaðist í bælið seint í gærkvöldi. Og nú er morgunverkunum lokið; stefnumót við Colgate og sturtuna, smá svertuyfirferð á ferðaskóna, kaffiþamb. En jæja, farið að kólna út á verönd og ég stíma inn, set tölvuna í samband við að hlaða batteríið.

Og af stað.

Áfram Ísland.

Seðlaveskið of þungt

Ég sat á fundi í gær, þar sem helmingur fundargesta teljast til hóps KRinga. Þar kom staða félagsins í 1. deild nokkuð til umræðu og nefndi KRingur einn, að ástæðan fyrir slöku gengi félagsins væru e.t.v. sú, og vitnaði í félaga sinn, gallharðan KRing, að strákarnir væru á svo háum launum, að þeir þyrðu ekki að skilja úttroðið peningaveski sitt eftir í klefanum, heldur tækju það með sér inn á völlinn. Af þeim sökum væru þeir þungur og ættu erfitt með að hreyfa sig jafn frjálslega og leikmenn annarra liða.

Þetta var auðvitað grín, en öllu gríni fylgir nokkur alvara.

En annars hef ég mikla trú á KR á næsta ári. Ég spái því jafnvel að félagið muni sigra í c.a. 75 leikja sinna, en gætu tapað úti gegn t.d. Hetti eða jafnvel Reyni Sandgerði. Hvað veit maður. En í öllu falli ættu KRingar að komast frekar auðveldlega upp í efstu deild á nýjan leik!

En jamm og jæja. Skaginn skorar með Blackburn marki. Ekki laust við dramatík, en nú efa ég ekki að EKE félagi vor er í sjöunda himni.

Skagamenn lögðu Keflvíkinga á dramatískan hátt