Rispuð plata

Sumir hafa þá áráttu, að leika alltaf fórnarlambið. Stundum á það rétt á sér, þegar menn eru stöðuglega lagðir í einelti, en stundum ekki. En þetta er orðin eins og rispuð plata hjá Salman Tamini. Auðvitað er leiðinlegt að missa vinnuna og óska ég engum þeirra örlaga. En að reyna að notfæra sér það, að vera múslimi og af erlendum uppruna til að höfða mál, með það í huga að hér væri um trúarbragða- eða kynþáttaofsóknir að ræða, er enn ein grillan, sem kallinn hefur fengið í hausinn. Hann er svo vanur að leika vælandi fórnarlamb, m.a. í fjölmiðlum, að þetta hefur einhvern veginn orðið fast við hann.

Mér er sama þó Salman sé að baknaga menn á báðar hendur, mig þ.á.m. (eins og ég hef frétt). Hann má gera það mín vegna og það lýsir hans innri manni, ekki mínum. En hann verður að byrja að hrærast í sama heimi og við hin hér á Íslandi. Hann var einfaldlega rekinn, samkvæmt dómi, af því að hann var sá, sem helst mátti missa sig (og skilst mér á sumum, að hann hefði mátt missa sig fyrr), þegar "skipulagsbreytingar" áttu sér stað.

En á hinn bóginn er það oftlega staðreynd, að þegar þarf að losna við ákveðinn einstakling, en stjórnendur þora ekki að reka hann og nefna hinar eiginlegu ástæður, koma menn á fót "skipulagsbreytingum" og nota þær til að losna hljóðlega við umræddan einstakling, eða ákveðna einstaklinga. En í þessu tilviki efa ég að það sé af trúarbragða- eða kynþáttaástæðum, heldur einhverjum öðrum, hverjar sem þær eru

En Salman ætti nú varla að komast á vonarvöl, því ég efa ekki að Saudar eða aðrir slíkir eigi nokkrar millur á lausu til að greiða laun fyrir formann Félags múslima á Íslandi.

LSH sýknað af kröfu um ógildingu uppsagnar

Fjósamenning forfeðranna?

 

Mætir menn hafa lengi trúað og haldið því fram, að gullöld Íslend­inga hafi runn­ið upp og gengið yfir á þjóð­veldistímanum 930-1262. Þá hafi lands­­menn stj­órn­að sér sjálfir án afskipta út­lendinga, byggt upp fyr­ir­­myndar sam­­fél­ag, skrifað fræg­ar heims­bók­menntir og stofn­að Alþingi á Þing­­völlum. En áttu Ís­lend­ingar ein­hverja gull­öld? Um það má deila, því þjóð­veld­is­­­­tíminn var engu síður tíð þræla­­halds, blóð­hefnda, kúg­un­ar og styrj­alda en stjórn­ar­­fars­legs frelsis. Getur verið að Ís­­lend­ingar hafi verið betur settir í friði undir „er­lendu oki" en frjáls­­ir í borg­­ara­­styrj­öld­um og mann­víg­um? Víst er að þeir sem lifðu þjóð­veldis­tímann þurftu að hafa jafn mikið fyrir lífs­afkomu sinni og þær kyn­­slóðir sem á eftir gengu. Og jafn víst er að vegna átaka innanlands og margs kyns vand­kvæða þjóð­veldis­ins hafi Ís­lend­ing­­ar selt landið í hendur er­lends kon­ungs í skipt­um fyrir frið. Sam­­tímamenn gull­­­­­ald­arinnar dæmdu því sjálfir um hvers eðlis sá góð­málm­ur ætti að vera, sem kennd­ur væri við þetta tímabil Ís­lend­ingasög­unn­ar. Íslendingar voru svo ekki fyrr lausir úr frels­­­inu en þeir hertu fjötra sína enn frekar með því að loka land­inu fyrir erlendri verslun og banna vetur­setu erlendra kaupmanna í landinu. Ís­lend­ingar völdu sjálf­ir þann veg sem þeir gengu, einstigi einokunar­versl­un­ar og stjórn­valds­legrar kúg­un­ar Kaup­­manna­hafnarkóngs. Gullöldin var þó góðra gjalda verð að því leyti, að minn­ingin um forna dýrðardaga þegar Ís­lendingar sáu sjálfir um að eyðileggja frið og farsæld meðal manna gæti síðar orðið til að vekja upp von að betur myndi til takast, ef reynt yrði að nýju.

   Þórbergur Þórðarson rithöfundur hafði mjög sérstakar skoð­an­ir á meintri gull­öld Ís­­lend­inga og gerði grín að ættjarðar­vellingn­um sem sauð í mönn­um eins og Jón­asi Hallgríms­syni skáldi. En hvernig voru þá gull­aldar­hetjur Ís­lend­inga að áliti Þórbergs? Gullaldarhjörðin

var svona upp og ofan mannskapur, að eins dálitlu her­skárri, of­ur­­­litlu grimm­ari og agnarögn ófyrirleitnari í sjálf­bjarg­ar­­við­leitninni en sam­­­­tíð­ar­menn skálds­ins [Jón­asar], og að varning­ur­inn var ósjald­an ráns­feng­ur, sem hetjur­nar, er síðan riðu um héruð, krældu í með brennum og morð­­um, ná­­kvæmlega eins og Tyrkir­­nir í því vesæla safnaðarkorni séra Jóns [Egils­son­ar] píslar­vottar.[1]

Þótt menn hafi haft skiptar skoðanir um gullöld Íslendinga mælti eng­inn á móti ættjarðarást eða föðurlandshyggju. Menn elska víst landið sitt þess meira ef það er lítils virði á heimsvísu. Jafnvel Þórbergur Þórð­ar­son var eldheitur ætt­jarðar­­sinni sem elskaði landið sitt, þótt hann hafi ekki talið við hæfi að fegra fátæk­legar minn­­ingar um „fjósa­menn­ingu for­feðranna" sem „gerði forfeður [o]kkar að ræfl­um."[2]

   En var einhver gullöld á Íslandi þjóðveldistímans? Í mínum huga var gullöld að því leyti, að þá var þjóðin frjáls undan erlendu oki, hvort sem það hét Noregur, Danmörk, Bretland eða Evrópusambandið. Þá var líka gullöld menningar og skáldskapar, en einnig var þá gósentíð launmorða, blóðhefnda og þess háttar gleðitíðinda. En hinn meinta gullöld hafði líka vankanta, eins og t.d. Þórbergur Þórðarson nefndi. En ef við lítum á það samfélag, sem var víðast hvar ríkjandi á meginlandi Evrópu vil ég halda fram, að hér hafi verið gullöld, því að stórum hluta var greint á milli hins pólítíska vald og hins kirkjulega, meðan páfinn í Róm var þá í raun sá, sem stjórnaði álfunni, burtséð frá valdi einstakra fursta og konunga. Ég las nýlega viðtal við sýrlenskan útlaga, á http://www.memri.org/, þar sem hann segir, að það besta við hina kristnu Evrópu sé, að þar hafi menn loksins gert greinarmun á þessu tvennu; pólítík og trúarbrögðum. Það hafi ekki tekist í íslam, (þó einstaka tilraunir hafi verið gerðar með aðskilnað, s.s. í Tyrklandi.) En hér á Íslandi 2006 er ríkiskirkja, sem er undir valdi hinna pólítísku valdhafa, formlega séð alla vega, þó helsin hafi linast hin síðari ár. Þar er á ferðinni arfleifð Lúters, sem vildi láta veraldlega höfðingja vera æðsta vald kirkjunnar á hverjum stað, þ.e. að koma á ríkiskirkju. Hér á landi er ríkiskirkja (þar er ég sammála próf. Gísla Gunnarssyni, en ósammála mörgum kirkjunnar mönnum) en ekki þjóðkirkja. Ef kirkjan er þjóðkirkja má segja, að þeir sem ekki tilheyra henni séu útlendingar; þ.e. ekki hluti af þjóðinni. Svona lít ég á málið, en menn mega mín vegna vera ósammála. Það er svartur blettur á sögu þjóðarinnar, svo maður sletti nú með einum af bullfrösunum úr forkonu Samfylkingarinnar, að ekki hafi enn tekist að skilja á milli ríkis og kirkju. Ef menn vilja halda því fram, að á þjóðveldistímanum hafi ríkt gullöld á Íslandi, hljóta þeir sömu að velta því fyrir sér, hvort ekki beri að lagfæra það, sem miður hefur farið í fjósamenningu forfeðranna, frá því gullöldin var og hét? Og síðan, hvort Íslendingar vilji nú enn á ný selja sig endanlega á vald útlendingum, t.d. með inngöngu í Evrópusambandið? Persónulega vil ég frekar vera blankur og frjáls, en ríkur þræll.

[1] Þórbergur Þórðarson: Rauða hættan (Rvík 1935), 161.

[2] Þórbergur Þórðarson: Bréf til Láru, 119.

Villandi frétt!

Þetta var víst mikill misskilningur, því þarna var á ferðinni Pálmi Gestsson, að herma eftir páfagauki. En hann þurfti nú að fara aftur í vinnuna og laumaðist út þegar búðinni hafði verið lokað.

Verðmætum páfagauk stolið

Það sást til Guðna Ágústssonar í gær...

 ... þar sem hann ók frá Selfossi eitthvað upp til sveita. Og Búkolla fylgdi með!

Hafði Megas þetta í huga...

...þegar hann samdi Fatlafól?

Eiga framsóknarmenn að vera atvinnulausir?

 

Smá viðbót: blogg Björns Inga Hrafnssonar. 

Hér fyrir nokkrum árum, sennilega 10-15, sá ég einhverja fræðilega samantekt yfir, hvaða stjórnmálaflokki væri best að tilheyra, já og vera virkur í, til að fá bitlinga. Samkvæmt þessari grein, sem hlýtur að hafa verið í einhverju dagblaðinu, var best að vera félagi í Alþýðuflokknum sáluga. Kratarnir væru nefnilega duglegastir að skapa störf fyrir trúa félaga sína.

Ég veit ekki hversu þetta er útbreitt nú til dags, en vinur minn og kollegi nokkur, innvígður í Sjálfstæðisflokkinn í marga áratugi, sagðist aldrei hafa notið þess, að vera meðal innstu koppa í búri flokksins. Eflaust hafa þó einhverjir sjálfstæðismenn notið sambanda sinna, en ég hef heyrt fleiri segja þetta sama og þessi vinur minn hin síðari ár, þrátt fyrir að flokkurinn hafi verið ráðandi í ríkisstjórn frá 1991. En á hinn bóginn virðist mér borgarapparatið vera gjörspillt, þar sem frambjóðendur, sem ekki ná kjöri, virðast eiga greiðan aðgang að allskonar nefndarstörfum og setu í stjórnum fyrirtækja borgarinnar. Í sjálfu sér finnst mér það eðlilegt, því nefndir og fyrirtæki borgarinnar skulu a.m.k. að einhverju leyti lúta pólítískri forsjá, þó mér sýnist R-listinn hafa verið full stórtækur í, að kratavæða borgarkerfið.

Framsóknarflokkurinn hefur á síðustu misserum verið harkalega gagnrýndur fyrir að pota sínu fólki í stöður og störf á vegum hins opinbera, eða fyrirtækja, sem áhrifamenn í flokknum eiga eða stjórna. Sumir hafa jafnvel talað um, að flokkurinn væri ekkert annað en atvinnumiðlun. Og nú hefur komið upp mál hálfnafna míns, Óskars Bergssonar, sem þiggur 390.000 krónur á mánuði fyrir að gera samasem ekki neitt, og Péturs Gunnarsson, sem tók að sér einhver verkefni á vegum Björns Inga Hrafnssonar, enda pólítískur félagi og vinur. Hann rekur þetta sjálfur í bloggi sínu.

En mér finnst þetta vera full harkalegt, t.d. af þeim sökum, að vinstri sinnaðir sjónvarps- og aðrir fjölmiðlamenn, sem nú geisast fram á völlinn og ráðast að framsóknarmönnunum, sáu enga ástæðu til að fjalla um hið sama, þegar R-listinn sálugi var við völd. Jafnframt er ljóst, að ef ég væri í stöðu Björns Inga, myndi ég ráða til starfa fólk sem ég treysti. Þá kæmu fyrst upp í hugann þeir, sem ég hefði góða reynslu af. Finnst mér ráðning Péturs í smáverkefni vera þess eðlis, og eðlilegt. En ég veit ekki um Óskar Bergsson, hins vegar, enda virðist hann hafa verið látinn hafa bitlinga til að þagga niður í honum, en hann var með einhver mótmæli í vor. Ég fæ ekki séð, að hann sé neitt sérstaklega hæfur, eða hæfari en aðrir, í það starf, sem um ræðir. En á hinn bóginn er eðlilegt, að hann sé fulltrúi Framsóknarflokksins í alls konar nefndum, og er þar ekki verri en hver annar.

En að lokum vil ég segja, og koma á framfæri við ráðandi sjálfstæðismenn í borginni: Hafiði ekki einhverja góða bitlinga fyrir fátækan sagnfræðing? Málið er nefnilega, að það versta við hina meintu spillingu er, að komast ekki í hana sjálfur. Það sem mest ergir veslings kratana er ekki að spilling sé ráðandi í t.d. borgarkerfinu; heldur að fá ekki að njóta hennar lengur, eftir að hafa setið við kjötkatlana og étið sig sadda í mörg herrans ár.

Sjálfur þekki ég marga áhrifamenn, aðallega í mínum flokki, þeim bláa. En ég hef aldrei beðið um, og aldrei fengið, neina bitlinga úr þeim herbúðum. Heldur ekki frá fyrrverandi erfðaprinsi Framsóknarflokksins, sem er giftur náfrænku minni og stjórnar nú stórfyrirtæki. En á þessum síðustu og verstu tímum verða þeir, sem ekki eru með þannig menntun að þeir fái "milljón eða meira bankastarf", að taka því sem býðst. Jafnvel þótt vinir, frændur eða félagar skaffi.

Og varla viljum við að framsóknarmenn gangi um atvinnulausir í stórum hópum?

Músíkölskum Perúmönnum kalt á Íslandi!

Það er nú eiginlega drepfyndið að menn þessir skuli hafa reynt að þræta fyrir brot sín. Halló! Hver þarf að hafa 1323 geisladiska til að hlusta á, meðan keyrt er til Reykjavíkur. Jú, leiðin er löng, en ekki svona löng. Síðan hlýtur miðstöðin að hafa verið biluð í bílnum úr því þeir þurftu tæplega 1000 ullarpeysur til að hlýja sér með.

En af hverju héldu þeir að þeir gætu selt ullarpeysur á Íslandi? Hvað þá prjónahatta?

 

Með 983 ullarpeysur og 128 prjónahatta í farangrinum

Eru Danir að missa það??

Matvælaeftirlitið slakt í Danmörku...vantraust á neytendamálaráðherrann...jafnvel farið að tala um kosningar.

Ef þetta væri svona hér á landi, yrðu ráðherraskipti í hverri viku...kannski ágætt að rótera þessu meðal þingmanna, þá fengi hver þingmaður að vera ráðherra t.d. 3 mánuði á ári, í 6-9 skömmtum.

Danskur ráðherra segir af sér

Guðirnir eru skeggjaðir!

Ójá, þetta er yndislegt. Þetta er orðið verulega flott. Sumir leiðinda kratarnir eru sendir upp í sveit, til Bifrastar, og sumir alla leið til Namibíu.

Eftirfarandi hugmyndir mætti líka ræða:

Magnús Þór Hafsteinsson: til Malaví, til að aðstoða við fiskveiðar í Viktoríuvatni.

Ögmundur Jónasson: aftur til Afghanistans til að gerast upplýsingafulltrúi Talibana. Virðist gegna þeirri stöðu hvort sem er, launalaust, svo ágætt er að borga honum fyrir.

Mörður Árnason: til Winnipeg, til að kenna V-Íslendingum íslenska málfræði.

Dagur B. Eggertsson: til Súdans. Læknar án landamæra skilurðu?

Sturla Bö: til Íraks. Einhver þarf að sjá um að endurbyggja vegina, sem terroristar eða Kanar sprengja í tætlur.

osfrv.

Stefán Jón Hafstein ráðinn verkefnastjóri Þróunarsamvinnustofnunar Íslands í Namibíu

Svanasöngur Róberts

Ég sem hélt, að óperusöngvarar væru vanir og ættu að eiga von á gagnrýni? Nú, ef maðurinn syngur illa, og áhorfendur baula, er það ekki bara hluti af pakkanum?

Hrokinn í þessum manni, ég segi ekki meira. En kannski hann fari næst að tala um að brjóstin á einhverri söngkonunni séu rauð?

Roberto Alagna hyggst fara í mál við Scala-óperuna